Hausu (1977) & Mo (1983)
Vleesetende piano's, vliegende broccolimonsters en het herhaaldelijk terug opeten van kots. Deze Shop zal uw geestelijke gezondheid danig testen! 
Sole Survivor & Primal Rage
Oer- en overlevingsinstincten in een B-film jasje.
Fade to Black & Street Trash
From zero-to-hero meets the ultimate melt movie!
Ratman & Horror Hospital
 Behoed u voor rijdende guillotines en Italiaanse ratdwergen!
Shakma & The Manitou
 Don't ever f@ck with horny baboons or crazy shaman dwarves...











Door E. Frog
30/07/2011

Double Agent 73 & Faster, Pussycat! Kill! Kill!

Double Agent 73 & Faster, Pussycat! Kill! Kill!


Double Agent 73 (1975)
 
Chesty Morgan. Deze dame is waarschijnlijk velen onbekend. Maar als je haar eenmaal gezien hebt vergeet je ze nooit meer. Deze van oorsprong Poolse juffrouw(echte naam Liliana Wilczkowska) is namelijk door moeder natuur gezegend met een boezem de grootte van een paar uit de kluiten gewassen biggen. Het nummer in de titel slaat dan ook op de maat van haar bovenste rondingen(73 inches). Maar ook de rest van haar lichaam kan tellen, wat maakt dat Chesty, een naam die trouwens nagels met koppen slaat, nog het meest op een vleesgeworden vruchtbaarheidssymbool lijkt. Ach, je moet gewoon even naar de foto’s kijken en alle uitleg wordt overbodig. 
 
 
Met haar astronomische maten en geen bezwaar om daar geld uit te slaan, was ze dan ook geknipt voor de wereld van de trash. Zo maakte regisseuse Doris Wishman 2 films met haar, wat meteen Chesty haar volledige filmresumé is(ze speelde ook nog een kleine scène in Fellini’s Casanova, maar werd uiteindelijk geknipt). Naar iemand met beperkt acteervermogen, zwaar Pools accent(ze is in beide films gedubd) en extravagante looks was, en is vanzelfsprekend niet geweldig veel vraag. Daarbij was haar handelsmerk ook haar grootste handicap. Door het immens gewicht vooraan was ze beperkt tot langzaam vooruit waggelen, ter plaatse een kort sensueel dansje, of liggen. 
 
In haar eerste en bekendste film, Deadly Weapons, gebruikte ze haar voluptueuze lovepillows om mannen mee te smoren, maar buiten de tietengimmick was er weinig meer om de aandacht vast te houden. En hoewel dezelfde troef hier ook behoorlijk uitgemolken wordt(no pun intended) valt er heel wat meer plezier te beleven aan Double Agent 73. Hierin speelt Chesty namelijk een geheime agente die de opdracht krijgt een aantal heroïnedealers koud te maken die verantwoordelijk zijn voor de dood van een collega-spion. Om bewijs door te spelen naar het agentschap neemt ze na iedere moord een foto. Dit doet ze aan de hand van een fotocamera die in haar linkerborst is ingebouwd. Dit gaat als volgt: Chesty verleidt het doelwit(altijd mannen), maakt ze een kopje kleiner, ontbloot haar bovenlichaam, tilt haar kolossale linkerborst op en dan volgt er het typische zoempje dat duidelijk maakt dat het kiekje is genomen. Hoeveel keer je dat ook te zien krijgt, en dat is wel wat, het blijft kostelijk! Tel daarbij het feit dat Chesty als spion evenveel opvalt als een blote Spike Lee op een ku klux Klan meeting, in realiteit haar verleidingstechnieken en talent om te doden enkel werken op een blind schaap, en Double Agent 73 wordt al gauw een hilarische en onvergetelijke ervaring. Al zit de totale incompetentie van alles er ook wel voor een groot deel tussen.


 
But wait, there’s more! Om zeker te zijn dat het bewijsmateriaal niet in handen van de vijand valt, heeft het agentschap ook nog een bom in de fotocamera geplaatst die automatisch ontploft als Chesty niet op tijd terugkeert. Wat Double Agent 73 dan weer een soort protoype Escape from NY maakt, al is het eentje waar weinig talent mee is gemoeid en waarin de Snake Plissken figuur dikke tieten heeft. 
 
Deze grindhouse was oorspronkelijk enkel bedoeld om mannen naar de groezelige filmholen te lokken, maar werd door zijn bijzonder hoofdpersonage en werkelijk crazy ideeën al snel een populaire cultfilm. All hail Chesty Morgan!
In de Benelux verkrijgbaar. 


 
Faster, Pussycat! Kill! Kill! (1965)
 
In de films van Russ Meyer lopen maar 2 soorten vrouwen rond, oftewel tandeloze oude
feeksen of rondborstige mannendromen. En 3 van deze laatste soort spelen de hoofdrol in een film die aan de oorsprong lag van heel de vrouwelijke vigilante rage uit de seventies. Het was trouwens ook de grote inspiratie voor Tarantino’s Death Proof, en als één van de meest creatieve regisseurs van onze generatie zijn mosterd ergens gaat halen moet het origineel op zijn minst toch een beetje speciaal zijn. 
 
Voor deze film had Meyer hoofdzakelijk skinflicks gedraaid, allemaal vrij onschuldig, maar ook allemaal met vrouwen die zich duidelijk bewust waren van hun seksualiteit. Met FPKK ging hij een andere toer op en bleef enkel zijn typisch snelle montage en voorliefde voor grote boezems een constante. Meyer introduceerde voor de eerste keer expliciet geweld en gaf de vrouw de rol van uitermate destructief en seksueel roofdier. Het witte doek had al behoorlijk wat gevaarlijke vrouwen gekend, maar zij hadden zich nog nooit geuit op deze manier. Met het geregeld doorbreken van de goede smaakbarrière bleef de film nog steeds verankerd in het trashgenre, maar veranderde toch voorgoed het beeld van de vrouw in film. 
 
De film begint met de 3 dames die hun leven als go-go dancers vaarwel hebben gezegd, de wereld de middelvinger hebben geflipt en in hun sportkarretjes onverkende horizonten tegemoet gaan. We lopen ze tegen het lijf als ze tegen elkaar aan het racen zijn in de woestijn en “gestoord” worden door een jongeman en zijn vriendin. Varla - kwaad op de wereld, kwaad op zichzelf, maar vooral op alles wat een piemel heeft- de overduidelijke leider van het drietal, daagt de jongeman uit om het tegen hen op te nemen in zijn auto. De race kent een bijzonder nare afloop wanneer de jongen dreigt te winnen en door Varla onsportief de pas wordt afgesneden. De jongeman wil het zo laten, maar Varla lokt een vechtpartij uit en slaat hem met een efficiënt soort big boob kung fu bewusteloos. Daarna draait ze hem op zijn buik en breekt zonder blikken of blozen zijn nek. De moord op de jongen komt zo onverwacht en wordt zo nonchalant uitgevoerd, dat het na al die jaren zijn effect nog steeds niet mist. Het drietal neemt het meisje en het lijk mee en komen wat later via een praatzieke tankstationbediende te weten, dat verderop in de woestijn een oude gehandicapte man met 2 zonen woont die ergens op zijn landgoed een fortuin heeft verstopt. Overtuigd dat ze deze varkentjes wel kunnen wassen begeven de dames zich naar de ranch, maar al snel blijkt dat ze aan deze familie waardige tegenstanders hebben.


  
Dat de film een groot succes kende en nog steeds geweldig populair is, is niet verwonderlijk. Mannen kunnen zich vergapen aan de grote borsten, dames vinden het dan weer leuk om sterke vrouwen aan het werk te zien en bovendien is er genoeg actie en comicbook geweld om iedereen aan het scherm gekluisterd te houden. FPKK kan je dan ook gerust als de Sin City van het jaar 1965 beschouwen. De ‘Pope of Puke’, John Waters, noemde Faster, Pussycat! de beste film uit heel de filmgeschiedenis en wie zou hem in dit geval durven tegen spreken. 
  
PS: Pervert met in de hoofdrol Mary Carey, niet de zangeres maar de pornovariant, is een soort reimagining maar dan bekeken vanuit het standpunt van de kreupele, geile vader. Al moet er bij verteld worden dat in het origineel geen stop-motion killerpenis rondloopt!
  
Verkrijgbaar op Regio 2 UK


Naam:
E-mail:

Uw e-mailadres wordt niet getoond.


Wie wint er?

Zelfs de Frog Bros. moeten zich verdedigen tegen spambots met
een anti-spamvraag. Beide antwoorden zijn trouwens goed...