Door Steven Coppens a.k.a. Azuul

 

Dit Canadees stukje bad taste cinema stinkt zo hard als een overrijpe Camembert, maar de smaak is best genietbaar. So bad, it's good.

Jim Majelewski steekt op school altijd kattenkwaad uit. Maar wanneer hij op een dag de waterleidingen met pure sodium doet springen, is bij de directie de maat vol. Ze sturen hem naar de psychiatrische kliniek van Dr. Blake, de plaatselijke beroemdheid die met zijn tv-show Independent Thinkers de bevolking aan het scherm kluistert. Wanneer Jim tijdens de sessie leuk begint te hallucineren zet hij het daarna op een lopen. Zijn vlucht is echter maar van korte duur, en wordt gevangen gezet in de kliniek. Daar komt Jim er achter dat de dokter met zijn huisdier, een nogal uit de kluiten gewassen portie hersens, de mensen via hun tv-show brainwashed, en hun gedachten probeert te controleren.

We zien David Gale in de rol van Dr. Blake, onder de Re-Animator fans beter bekend als Dr. Carl Hill. Ook hier zie je zijn kopje rollen. De "gal in distress" wordt gespeeld door Cynthia Preston, die ondermeer in Pin en Prom Night 3 opdook, en voor de rest toch wel een serieus aantal series en soaps doorsparteld heeft. Haar redder in nood komt in de vorm van crappy acteur Tom Bresnahan. Niet echt bekend, maar had wel een rolletje in Marina Sargenti's scary movie Mirror Mirror, en passeerde in Ski School over het scherm. Hier speelt hij Jim, en komt pas echt op gang wanneer hij in zijn dagmerrie wordt aangevallen door een stel tentakels. Hoe hij zich probeert af te weren is echt hilarisch.



De nachtmerrie-achtige scenes zijn precies een slechte kopie van Dreamscape en A Nightmare on Elm Street, maar blijven op een bepaald niveau toch wel vermakelijk. De hersenkwab zie je groter worden wanneer het iemand heeft verorbert, en het blijft niet bij eentje. Wanneer we het einde van de film naderen, gaat het beest pas echt op peuzeljacht. Het is dan zo hard gegroeid, dat het bijna heel uw scherm vult. Op een gegeven moment, wanneer het brein in achtervolging is, zie je achter het wezen hier en daar een voet verschijnen. Echt, de visuele effecten zijn zo goedkoop dat het lachwekkend wordt.

Ed Hunt's creatie is weeral een ontdekkingstocht in de rijke jungle van de B-film. Liefhebbers van dit soort films moeten deze zeker checken, fun verzekerd. Oh ja, wanneer de credits rollen, staat er een mededeling dat je de stunt met sodium en water thuis niet mag overdoen. Misschien nog wel iets voor stuntman Mike.

  

 

 

Frank Henenlotter kan als geen ander lekkere New Yorkse troep boven laten drijven, die ook nog eens entertaint. 

 

Brian wordt op een dag futloos wakker, en merkt dat zijn nek vanachter bebloed is. Kort daarna begint hij te hallucineren en ziet hij zijn kamer vol lopen met een blauwe vloeistof. Wanneer hij uit deze trip ontwaakt, merkt Brian dat hij niet alleen is. Een vreemdsoortig wezen komt vanonder zijn t-shirt tevoorschijn gekropen. Een soort naakte slak, dat meer op een gemuteerde drol lijkt dan wat anders, en dat naar de naam Aylmer luistert. De parasiet legt Brian uit dat zijn dagen van pijn en verdriet voorbij zijn, en dat een gevoel van euforie zijn leven zal overheersen. Wat Brian niet weet is dat wanneer het wezen zijn dope-spuit bovenhaald, het beestje honger krijgt. Alleen beslaat De menu waaruit het kiest uitsluitend uit hersens, het liefst van al menselijke.

 

Samen met de hulp van kameraad-regisseurs Jim Muro (Street Trash) en Greg Lamberson (Slime City), levert Henenlotter met Brain Damage, een leuk trashy meesterwerkje af. De soms wat goedkoop uitziende visuele effecten op de New Yorkse achtergrond versterken de sleaziness factor in de film. De interacties tussen de personages zijn bij momenten hilarisch, vooral het verslaafd oud koppeltje dat we dikwijls te zien krijgen zijn geweldig, en verschaffen Aylmer van een achtergrond die best wel interessant is. De stem van de hersenetende drugsfabriek deed me vaag denken aan Donald Sutherland, maar werd door John Zacherle ingesproken, de vroegere host van Shock Theater. Rick Hearst die hier het personage Brian vertolkt, was buiten zijn optreden in Warlock 3 en deze Brain Damage, vooral te zien in Amerikaanse soaps, zoals General Hospital en The Bold and the Beautiful. 

 

Deze tweede film van Frank Henenlotter zit vol leuke dingen. We krijgen in de metro het bezoek van het personage uit Basket Case en we worden getrakteerd op een bordje spaghettio's met brainballs. De scène met breintje trek is geweldig in beeld gebracht. En dan is er nog die ene dodelijke orale seksscène, waar Aylmer op de plaats zit van je weet wel.

 

Best wel een leuk campagne filmpje voor "say no to drugs". En voor diegene die al hooked zijn, cold turkey verzekerd. Juice us up with the blue stuff please.

 

  

Tweet