Door Steven Coppens a.k.a. Azuul

 

Toen The Puppet Monster Massacre op de mensheid werd los gelaten, wist ik meteen dat deze poppen mash-up perfect voeder voor de Shop of Weird zou zijn. Na enkele kijkbeurten achter de rug te hebben, kan ik bevestigen dat het bad taste gehalte a-okay is.

 

Charlie, Gwen, Raimi, Mona en Iggy krijgen allen een brief van een zekere Dr. Wolfgang Wagner. Ze worden uitgenodigd om de nacht door te brengen in zijn befaamde spooky landhuis. Wie de nacht weet door te komen en kan overleven, krijgt een miljoen dollar. Wat de gasten niet weten, is dat Dr. Wagner en zijn pinguïn Mr. Squiggums in de kelder nog een verrassing voor hen in petto hebben. En ja, zoals de titel doet vermoeden: "There's something lurking in the dark".

 

The Puppet Monster Massacre werd na zijn release meteen vergeleken met Peter Jackson's bad taste versie van de Muppets, Meet the Feebles. Maar het enige wat de twee gemeen hebben zijn poppen en vuile manieren. Hun opzet is totaal verschillend van elkaar. Meet the Feebles is meer een persiflage op de Muppets, terwijl The Puppet Monster Massacre eerder een b-horror-monsterfilm is. Als je goed oplet, kan je regisseur Dustin Mills zijn voorliefde voor oude genre films niet onder stoelen of banken steken. De film zit tsjokvol verwijzingen naar klassiekers. Zo is de set-up van het verhaal gespiegeld aan dat van The House on Haunted Hill, is het overduidelijk vanwaar de naam van Raimi Campbell komt en ook The Changeling en Night of the Living Dead komen aan bod.

 

Dustin Mills heeft deze kleine film een passende look en een uitstekende sfeer kunnen meegegeven met slechts een budget van rond de 3.500 dollar. Hij kreeg hulp van familie en vrienden: de meeste puppets zijn door zijn moeder Kim Mills gemaakt en zijn vriendin Erica Kisseberth verzorgde de stem van het personage Mona. Maar het was Dustin Mills die tijdens de productie de touwtjes voordurend in handen hield. Hij draaide alles voor een green screen in zijn woonkamer. De digitale achtergronden die achteraf werden toegevoegd ogen misschien cheap, maar doen hun werk en passen perfect bij de puppets. Hij voorzag ook Raimi, de jager in het bos, Mr. Squiggums en het monster van vocale klanken. Zonder talent kan je zulk project onmogelijk tot een goed einde brengen. Gelukkig voor ons bezit Mills het nodige vernuft om de film te laten leven en de nodige ziel er in te stoppen. Wie weet zijn er voor hem misschien bigger things op komst. Peter Jackson is toch ook als leek begonnen en speelde zelfs nog met papier-maché.

 

De puppets zien er uit als stand-ins van één van Jim Henson creaties. Onder hen zitten leuke en funny creaturen. Charlie, de held van het verhaal, deed me een beetje denken aan Michael J. Fox. Raimi, de movie geek van het lot, is misschien wel het grappigste personage. Zijn boswandeling is echt grappig en we krijgen tussen hem en het monster een ouderwetse slapstick chase te zien. Iggy is net Sid Vicious in popvorm, maar mijn favoriet is de vuilbekkende opa die nog Hitler in zijn ding-ding heeft getrapt. Het monster is dan weer een puppet versie van een silly uitziende xenomorph en heeft weg van William Malone's schepsel uit Creature (aka Titan Find). Net zoals in The Deadly Spawn en The Brain groeit het ding naarmate het eet. Eerst staan er fluffy bunnies op het menu, dan teenagers en daarna botviert het zijn lusten op het aanwezige cannon fodder. Er is ook puppet nudity te zien, yep puppet boobies up-close. Het geheim volgens Mills achter de perfecte puppet nipple is het gebruik van een potlood-eraser.

 

Mills is al met een nieuw project bezig: Zombie A-Hole, een zombie exploitation flick met Planet Terror invloeden. Hij heeft ook al enkele ideeën voor de follow up van The Puppet Monster Massacre. Hopelijk kan hij door het succes van The Puppet Monster Massacre wat meer funding losweken. Ik zou zo zeggen support deze jonge filmmaker en bestel deze one hell of a puppet movie.

 

Te verkrijgen op regio 0 import

 

 

 

 

 

Wie had ooit gedacht dat de regisseur van Bad Taste, Meet the Feebles en Braindead (aka Dead Alive), een mijlpaal in splatter comedy, The Lord of the Rings Trilogy en een King Kong remake aan zijn palmares zou mogen toevoegen.

 

Meet the Feebles is de tweede film van Peter Jackson en leert ons kennis maken met de sleazy versie van de Muppets. De film werd aangekondigd als The Muppets on crack/acid, maar dit is nog maar zacht uitgedrukt. Want de grenzen van bad taste worden hier duidelijk overschreden. Welkom in de wereld van de prille Peter Jackson. Hij schreef samen met Fran Walsh, ondertussen zijn vrouw, het script neer. Sinds deze film begon hij ook samen te werken met RT Effects, die nu bekend zijn als Weta Workshop. Eén van de big players op het gebied van visual effects.

 

Het verhaal gaat over het showbizz gezelschap The Feebles die de kans krijgen om een vet tv-contract binnen te rijven. Maar al vanaf de repetities loopt het serieus mis. We zien het nijlpaard Heidi, de grote ster van de show, in de clinch gaan met haar rivale Samantha, de Siamese kat, die probeert Heidi's geliefde Bletch de walrus voor zich te winnen. Door complexen, verdriet en stress schranst Heidi een banketbakker heel zijn assortiment kaal. Maar dit is nog maar het begin: we zien een vlieg shit eten met een lepel. Als je juist hebt getafeld kan dit wel eens problemen geven, want het is echt vettig in beeld gebracht. Wynyard de kikker, de messenwerper van het gezelschap, heeft een drugsverslaving ten gevolge van een trauma opgelopen in Vietnam. We krijgen in de flashback "Frogs of War" te zien, hoe ze de Russian roulette scène uit The Deer Hunter naspelen. De Vietcong puppets die we hier tegenkomen zijn trouwens hilarisch. Harry het konijn, die hier zowat de rol van Kermit de kikker speelt, krijgt te horen dat hij op het eerste zicht "the big one" heeft opgelopen, verwijzend naar Aids. Hij begint er niet uit te zien, krijgt een groenachtige kleur en staat op een gegeven moment zelfs te oozen. Olifant Sid geeft een poedel en een andere collega hond een stevige pisdouche en we zien fakir Abi met zijn hoofd in zijn rectum vast komen te zitten. Deze puppets doen dingen waarvan Jim Henson nooit heeft durven dromen. We zullen spijtig genoeg nooit zijn mening te weten komen en ik had wel eens graag zijn reactie gezien bij het zicht van Kermit aan een kruis. 

 

De naam Stuart Devenie zal je waarschijnlijk niet veel zeggen, hier kom je zijn stem tegen in tal van personages, zoals Sebastian de homofiele toneelregisseur, de sadomasochistische koe Madam Bovine en Sandy de kip. Devenie is vooral bekent als Father "I kick ass for the Lord" McGruder uit Braindead. De songs die we te horen krijgen zijn opvallend catchy. Vooral "Sodomy" en "Garden of love" springen er toch 

wel uit. De stijl van deuntjes en klankjes zijngemakkelijk te herkennen en vinden we ook terug in ander werk van Jackson. Het gerucht doet de ronde dat men geen losse flodders voor het M60 machinegeweer voor handen had en gewoon met live ammo heeft gewerkt. 

 

Zoals velen hoop ik dat Jackson ooit nog eens terugkeert naar zijn roots om nog één keer een film te fabriceren, die minstens onfris voor de dag komt. 

 

Als je wil zien hoe een vis auditie doet bij een hongerige walrus moet je deze "Muppets gone wrong" zeker in huis halen.

 

Is hier bij ons ooit uitgebracht door A-film, maar is al geruime tijd OOP (out of print). Nog wel veelvuldig te verkrijgen op regio 0/1/2 import.

 

 

Tweet