Film-O-Rama Beter Beeld & Geluid, home cinema Nieuws Buis Agenda Bios Welbeschouwd Columns Film-O-Rakel Film-O-Rama Afmelden Profiel Aanmelden Registeren

 

14/04/2011

Paul

Greg, does Paul come from Uranus?

Het jaar van de Alien is geopend met I Am Number Four en Skyline en straks kunnen we bakken popcorn verslinden tijdens Battle Los Angeles. Maar eerst gaan we even kijken of buitenaardse wezens behalve dat ze in vrede komen of de aarde proberen te vernietigen, ons ook nog kunnen laten lachen.



Graeme (Simon Pegg) en Clive (Nick Frost) zijn twee Britse nerds die een roadtrip houden door de Verenigde Staten om de strip- en fantasybeurs Comic-Con te bezoeken. Vervolgens rijden ze in hun camper langs allerlei plekken waar ooit meldingen zijn geweest van buitenaards contact, zoals Area 51 en Roswell. Hun wildste dromen gaan in vervulling als ze opeens zelf een close-encounter meemaken wanneer de kleine alien Paul (stem van Seth Rogen) voor hun neus staat. Paul is eigenlijk helemaal niet zo buitenaards, want hij verblijft hier al zo’n veertig jaar en heeft de aardse (lees: Amerikaanse) cultuur tot zijn eigen gemaakt. Hij rookt, pist, blowt en maakt eigenwijze grapjes over popcultuur. Nu is hij echter op de vlucht voor de FBI en hij rekent op Graeme en Clive om hem te helpen.

Na hun eerste schrik raken ze langzaam aan het vreemde wezen gehecht. Paul is van binnen eigenlijk wel een beetje zoals zij. Meer dan de agenten van de FBI en de twee hillbilly’s die achter hen aan zitten in elk geval. Onderweg pikken ze ook nog het hyper-religieuze meisje Ruth (Kristin Wiig) op, maar na een aanraking van Paul waarmee hij al zijn kennis aan haar overdraagt zet ze haar geloof snel aan de kant en besluit ze het trio mee te helpen. Wat volgt is een lange roadtrip met verschillende achtervolgers vooral een boel knulligheid en gescheld.

Het idee van een komedie over buitenaards leven kan best aardige resultaten opleveren. Denk bijvoorbeeld aan Mars Attacks! van Tim Burton, waarbij de aliens zorgen voor een idiote chaos als ze de aarde aanvallen. Voorzichtig gezegd, is Paul een stuk minder geslaagd. De film is geregisseerd door Greg Mottola (Superbad, Adventureland) en geschreven door de twee hoofdrolspelers van de film, Simon Pegg en Nick Frost. Deze mannen hebben stuk voor stuk bewezen goede komedies te kunnen maken in samenwerking met anderen, maar in deze samenstelling levert het een film op die slechts grappig kan zijn voor een heel beperkt publiek: de nerds.

De film zit zo vol met verwijzingen naar science fiction, fantasy en overige “geekculture”, dat iedereen die niet de Comic-Con bezoekt of Star Trek volgt al snel het idee heeft op het verkeerde feestje beland te zijn. Als de grappen dan nog leuk waren of de personages vermakelijk, dan was het misschien nog dragelijk, maar de humor is zo flauw dat het op de zenuwen werkt. Bovendien worden verschillende “komische momenten” tig keer herhaald, onder het motto van de “running gag” en dit heeft helaas tot resultaat dat de grap bij elke herhaling slechter  en slechter wordt en je tenen zover kromt tot je er een flinke kramp aan over houdt. Zo besluit Ruth na haar conversie tot het atheïsme dat ze meteen maar scheldend door het leven moet gaan en ziet ze elke kans schoon om een nieuwe combinatie van geslachtsdelen en uitwerpselen te laten klinken. En dat gaat de hele film zo door.

Pegg en Frost lijken het prima naar hun zin te hebben als Graeme en Clive, maar helaas zijn ze vooral zichzelf aan het vermaken met wie er het meest sukkelig uit kan zien. De rest van de cast bestaat uit simpele cliché’s die uitblinken in voorspelbaarheid. Slechts een paar grappen maakten me aan het lachen en een aantal cameo’s waren amusant. De rest miste glansrijk zijn doel. En dan de ster van de film: Paul zelf. Behalve dat de computeranimatie van de alien niks bijzonders is, is hij eigenlijk de grootste en vermoeiendste running gag van de film. De grap is dat dit buitenaardse wezen zich totaal gedraagd als een losbandige tiener door aan de lopende band eigenwijze grappen te maken, te blowen en zijn kont aan mensen te laten zien. Het is simpelweg te flauw voor woorden.

Ik geloof dat er absoluut een publiek is voor deze film, want ik ken zelf wel wat mensen die dit navelstaren hilarisch zullen vinden, maar de gemiddelde kijker zal hiervan niet in hogere sferen komen.

Plaats uw reactie

asetttfaea op 14/12/2016

clonidine atenolol buy lipitor azithromycin pack i found it elocon with no rx
Naam:
E-mail:

Uw e-mailadres wordt niet getoond.