Door Ronald Rijntjes
22/10/2015
De Grote Zwaen
Met Plan C bereikte regisseur en scenarist Max Porcelijn al een succes. Nu is er zijn nieuwe film De Grote Zwaen. Een zwarte-komedie-thriller dat het verhaal vertelt van schrijver Gerard F. Zwaen en zich afspeelt in de jaren ’90. Hier zien we acteur en stand-upcomedian Peter van de Witte in de hoofdrol. Verder bestaat de cast uit Anniek Pheifer, Ton Kas, Michiel Romeyn, René van ‘t Hof en Ruben van der Meer.
De Amsterdamse schrijver Gerard Zwaen (Peter van de Witte) probeert met zijn nieuwe roman De Spin, zijn eerdere werk te overtreffen. Helaas gaat dit niet zoals hij had gehoopt. Hij wordt hierdoor van de ene naar de andere signeersessie gebracht en zal hij een bloemlezing geven. Financieel komt hij hierdoor in moeilijk weer te zitten en loopt zijn huwelijk op de klippen.
Impulsief
Om wat rust te vinden in zichzelf en weer wat nieuws te kunnen schrijven vertrekt hij naar zijn zomerhuisje. Zijn buurman, ook boekhouder, nodigt hem uit om wat te drinken bij hem. Gerard belt aan, maar er wordt niet opengedaan. Er brand licht en de deur is gemakkelijk te openen. Hier klopt iets niet. Hij loopt naar binnen en ziet drie doden mannen liggen in de woonkamer. Waaronder ook zijn boekhouder. Maar er staat ook een tas vol met geld. Impulsief zo als hij is neemt hij het geld mee. Alleen weet hij niet van wie het is.
Het is zwart geld van crimineel Clyde (Michiel Romeyn), die Leon (Ton Kas) inschakelt om uit te zoeken wie het geld heeft. Vanaf dat moment is het leven van Gerard en anderen niet meer veilig. De jacht op het geld is geopend. Met alle gevolgen van dien.
Porcelijn heeft met De Grote Zwaen een sterke film afgeleverd. Met sterke dialogen, aandacht voor details en een kleurrijk palet aan personages dit een internationale productie doet lijken. De manier waarop het verhaal wordt gebracht heeft alleen wel veel weg van Woody Allen films. Waarbij de scenes onderbouwd worden met jazzmuziek, de hoofdpersoon neurotisch en soms cynisch is. En waarbij de titels aan het eind van de film ook in de stijl van Allens films geuit is. Niks mis mee, maar om deze sfeer zo over te brengen op de kijker is niet geheel origineel.
Uniek
Peter van de Witte laat zien dat hij niet alleen goed is in kleinkunst theater (Droog Brood), maar het acteerwerk zeker wel beheerst. Met deze eerste grote hoofdrol staat hij direct tegenover gevestigde namen binnen de tv- en filmwereld. Heerlijk om hem te zien tegenover Michiel Romeyn, René van ’t Hof en Anniek Pheifer. Niet alleen de dialogen brengt hij sterk over, maar ook zijn fysieke aanwezigheid maakt hem uniek.
De doorgewinterde Michiel Romeyn speelt hier een personage die op zijn lijf geschreven is. De rust en doeltreffende woorden en uitdrukkingen weet hij op een sublieme wijze te vertalen in zijn spel. Gewoon fantastisch om te zien hoe hij deze rol speelt. Maar ook de rest van de cast draagt zijn of haar steentje bij. Porcelijn heeft met deze mensen een film gemaakt die je nog niet zo vaak hebt gezien. En het is pas zijn tweede speelfilm. Dat smaakt naar meer voor in de toekomst.
