Abraham Lincoln: Vampire Hunter

"Men kan een deel van het volk de hele tijd bedriegen en zelfs een heel volk voor een tijd, maar niemand kan een heel volk de hele tijd bedriegen." - Abraham Lincoln

Wat de Soulwaxbroertjes De Waele zijn in het muziekmedium, is Seth Grahame-Smith in
het filmmedium. misschien niet pionier maar alleszins heer en meester van het mashup genre. Grahame Smith scoorde enorm met Pride And Prejudice And Zombies. Neem de verhaallijn over van de klassieker van Jane Austen en gooi er wat zombies tussen (Natalie Portman broedt op een verfilming). Zijn promotour in 2009 bracht hem in allerlei boekhandels die tevens volop hun aandacht schonken aan literair werk over Abraham Lincoln die 200 jaar eerder geboren werd. Neem daarbij het Twilight en True Blood succes en de lamp brandde bij hem om Lincoln te koppelen aan vampieren.

Dit startte wanneer de jonge Abe (Benjamin Walker) op elfjarige leeftijd ziet hoe zijn moeder vermoord wordt door een vampier (vergeet dus die voedselvergiftiging). Hij zint op wraak en wanneer hij botst op vampierenjager Henry Sturgess (Dominic Cooper) leert hij met een zilveren bijl de bloederige knepen van het vak. Abe heeft wel nog een plan B nodig om zijn vampierenjacht schuil te houden en in opvolging van zijn rechtenstudies gaat hij de politieke toer op. Hij wordt de (zestiende) president met de hoge hoed, strenge blik en neemt het op voor de slaven waar hij een burgeroorlog voor over heeft. Kort: Amerikaanse Burgeroorlog = Noorden tegen Zuiden. Lincoln haalde haast alle stemmen uit het Noorden en is tegen de slavernij. Het Zuiden zag in hem een dreiging omdat deze voor slavernij waren, vooral dan omdat in het Zuiden de vampieren welig tieren en voor hen de slaven een smakelijke lekkernij zijn. Abe neemt de bijl terug op en gaat de clinch aan tegen oppervampier Adam (Rufus Sewell) en de zijnen. toegegeven: Lincoln met bijberoep

Wraaklustige vampierenmoordenaar is een gek maar zeker veelbelovend campy mashup uitgangspunt. Echter, het scenario is compleet smashed up. Het lijkt wel of er met een botte bijl door de dialogen heen wordt gehakt en voor de overgang van de jonge Abe naar de wraaklustige Abe naar de politieke Lincoln naar de oudere maar zeer bijlbeweeglijke Lincoln wordt geen enkele moeite gedaan om het ietwat geloofwaardig te maken terwijl - en dit is een absoluut minpunt voor een campfilm - men het wel ten stelligste serieus neemt. Een tweede mishit op rij dus voor Grahame-Smith nadat hij gevraagd was door zijn idool Tim Burton Dark Shadows te bewerken (Burton is als fan hier opgetreden als producer). Benjamin Walker kan er op knullige wijze mee door als de jonge Abe die de vampierbankier, -apotheker, -bibliothecaris en dergelijke decapiteert maar wanneer hij als president 50 lagen dikke make up krijgt opgestreken kan dit niet verhinderen dat zijn babyface de strenge blik van Lincoln geen eer aan doet.

Wat het goed had kunnen maken is de visuele flair van Timur Bekmambetov. zoals er tegenstanders zijn van Night Watch, Day Watch en Wanted zijn er evenveel liefhebbers van. Ook nu draaft hij aan met enkele goed gechoreografeerde slow motion gevechten waarbij het CGI-bloed in het rond spat en hij zijn favoriete bullet dodge scènes uit de kast haalt maar de CGI doet hem uiteindelijk de das om. Wanneer twee vampieren vechten op een op hol geslagen kudde wilde mustangs druipen de computerbeelden van het scherm af. Het miskennen van de zwaartekracht en andere fysieke wetten heeft duidelijk zijn houterige grenzen en de Kazach gaat er te wispelturig en onsubtiel mee om, overdaad schaadt. De vampierenjager Abraham Lincoln heeft dus maar botte tanden.

Plaats uw reactie