Door Steven Lambrecht a.k.a. Ash

Lang feesten zit er weliswaar niet in, want om middernacht treedt het nieuwe alarmsysteem in werking en wordt het winkelcentrum volledig afgesloten. Op dit nieuwe veiligheidsprotocol zijn de eigenaars apetrots, want het is het nieuwste van het nieuwste en dat in de vorm van drie state of the art robots. Deze zijn volledig uitgerust met verdovingspistolen en scanners waardoor winkeliers kunnen bewijzen dat ze geen inbrekers zijn. Ondertussen breekt er een onweer los en de bliksem beschadigt, natuurlijk, het besturingssysteem van de robots. Door die inslag past het systeem zichzelf aan en gaat het van beveiligen naar moorden! De feestende tieners hebben er geen erg in totdat een van hen door de robots uitgeschakeld wordt. Ze proberen zich ongehinderd een weg naar buiten te zoeken, maar aangezien ze de tijd uit het oog verloren hebben gaat het hele winkelcentrum op slot en grendel. De jongelui zullen een manier moeten vinden om zich te verdedigen tegen de moordlustige robots tot de deuren van het winkelparadijs terug opengaan.

Chopping Mall begint redelijk belovend. Aan het begin van de film is er een reclamefilmpje te zien over de mechanische nachtbewakers. Die spot valt best te vergelijken met de commercials die in Robocop (Paul Verhoeven, 1987) te zien zijn. Maar vanaf dan gaat Jim Wynorski’s ‘disasterpiece’ van fout naar onnozel. De hoofdrolspelers doen wel hun best, maar het is duidelijk te merken dat ze van acteren weinig kaas gegeten hebben. Als je hun cv erbij neemt is het duidelijk merkbaar dat ze hierna slechts in weinig beduidende tv-series en straight to videopulp te bewonderen zijn. Vergeet dus eventuele grote namen, al is Barbara Crampton wél van de partij die schitterde in Re-Animator, From Beyond en, recent, als de licht hysterische moeder in You’re Next. Ook zijn er twee kleine bijrollen weggelegd voor Gerrit Graham (Demonseed, Child’s Play 2) en hollywoodveteraan Dick Miller (Joe Dante films Gremlins 1 & 2, The ‘Burbs). Aangezien het maar bijrollen zijn duurt het natuurlijk niet lang eer ze ten prooi vallen aan de zogenaamde Killbots. De sterfscène van Graham is nog redelijk aanvaardbaar, maar die van Dick Miller is ronduit ridicuul. Hierover ga ik niet verder uitweiden, bekijk deze film gewoon en je zal je gegarandeerd ziek lachen door de abominabel slechte visuele effecten.

Dat is voor mij trouwens het volgende hekelpunt. De effecten zijn zodanig goedkoop dat men tegenwoordig met een deftige computer zelf nog betere sfx kan maken. Het doet er niet toe hoe laag je budget is, probeer er gewoon creatief mee om te gaan. In Chopping Mall is dat vaak helemaal niet het geval, maar op sommige momenten schiet men dan weer wel in de roos. Dan heb ik het vooral op de scène waarin een griet haar hoofd in wel duizend stukjes explodeert. Niet alleen de effecten ogen goedkoop, ook de Killbots zelf doen dat. Je kan ze het best vergelijken met de speelgoedrobots uit de wonderlijke jaren tachtig. Gelukkig waren die kindvriendelijker dan deze hoofdpersonages.

Bovendien bulkt de film van de fouten. Wanneer de heldin zich in een dierenwinkel verstopt, stoot de robot een aquarium met vogelspinnen om en uiteraard kruipen de harige beestjes over de jonge vrouw. Wanneer het meisje uit haar schuilplaats komt is het overduidelijk dat er een van de eerder actieve achtpotigen plots niet zo levendig meer overkomt. Misschien was ook hij verstijfd van angst? Dat is een van de vele voorbeelden van de heerlijke fouten die deze even foute film siert. Of hoe logisch is het dat er een wapenwinkel huist in een winkelcentrum met een volledig arsenaal aan machinegeweren, shotguns,… ? Een leuk feit is dat de wapenwinkel Peckinpah’s heet. Ik denk dat het klaar en duidelijk is dat de makers grote fans zijn van regisseur Sam Peckinpah (Straw Dogs). Deze man maakte indertijd gewelddadige en bloederige actiefilms. Maar deze Chopping Mall is verre van een bloederige horrorfilm, ondanks wat de poster van deze titel het publiek probeert wijs te maken. Op de affiche is de arm van een robot te zien die een zak vasthoudt vol afgehakte ledematen. Als je zo’n toestanden verwacht in deze film, dan kom je bedrogen uit. Enkel de scène met het exploderende hoofd is er een die ietwat als goor kan bestempeld worden.

Maar laat ik nu wel duidelijk stellen dat dit alles helemaal niet de pret bederft. Want van in het begin van de film zit de vaart erin. Je hoeft als kijker niet lang te wachten eer de actie begint en dat op zich is al een heel positief punt om aan te kaarten. Chopping Mall is een onvervalste B-film van de bovenste plank die in de loop der jaren een relatief grote fanbase wist te vergaren. En als ik heel eerlijk mag zijn, hoor ik daar nu ook wel bij. Dit is wellicht een van de beste B-films uit de jaren tachtig, te danken aan de heerlijke cheesy aanpak en de talloze referenties naar de vroegere B-titels waar Hollywood ons in het verleden op trakteerde. Mijn score verwijst dan ook in de eerste plaats naar het hoge amusementsgehalte van deze Chopping Mall.