The Miracle of Life (2013)Afgelopen zomer kreeg ik tijdens mijn vakantie een leuke email.
Hellraiser (1987)Frank Cotton is een man op zoek naar het ultieme genot.
The Texas Chain Saw Massacre (1974)Sally en haar invalide broer Franklin willen de vakantie doorbrengen in het verlaten huisje van hun grootouders.
Candyman (1992)Laatstejaarsstudente Helen Lyle maakt samen met haar vriendin Bernadette een thesis over stadslegendes.
A Nightmare on Elm Street (1984)Vier tieners hebben allen afschuwelijke nachtmerries waarin dezelfde figuur centraal staat.
29/04/2014
Critters (1986)
Stephen Herek
Dee Wallace Stone, Scott Grimes, Lin Shaye, M. Emmet Walsh,...
Zie meer details
Zie meer details
Een groepje wezens van een andere planeet ontsnapt aan de intergalactische autoriteiten en hebben hun zinnen gezet op de planeet Aarde.
Ze worden echter achterna gezeten door twee premiejagers die het vermogen hebben om van gedaante te veranderen. Hun missie? Totale vernietiging van de moordlustige critters. Ondertussen gaat, op Aarde, het leven van de nietsvermoedende familie Brown op hun boerderij rustig zijn gang. Maar het duurt niet lang eer de hongerige monstertjes hun weg naar de woonst hebben gevonden en aangezien hun maagjes immens knorren zal het voor alle leden van het gezin een lange nacht worden.
In 1984 liet het dynamische duo Steven Spielberg en Joe Dante in samenwerking met Warner Bros de eerste Gremlins-film op de wereld los. Aangezien die titel over de aaibare Gizmo en zijn groene wreedaardige familieden een zodanig succes was, konden de studiobonzen van New Line Cinema het niet laten om zelf een franchise met griezelige beestjes te lanceren. Deze keer lieten ze de krengen niet uit tropische oorden overkomen, maar uit outer space.
Zoals je zeker en vast uit de inleiding kon afleiden, biedt Critters de kijkers een verhaal dat niet al te bijster origineel is. Dit resulteert in het feit dat Critters steevast voor een groot deel vergeleken wordt met Gremlins. Maar de film die hier besproken wordt, heeft toch enkele verschillen met die klassieker. Om te beginnen is Critters een pak donkerder, maar zijn het vooral de monstertjes die er een pak anders uitzien. Ze zijn klein, rond, ze hebben oneindig veel vlijmscherpe tanden en zitten vol stekels die ze kunnen afvuren naar hun slachtoffers. Je zou kunnen zeggen dat ze egels zijn on acid. De critters zijn niet alleen grappig, ze zijn ook extreem kwaadaardig. Mensen worden door hen levend en gretig opgepeuzeld wat gepaard gaat met het nodige bloedvergieten.
Wat hier absoluut een leuke en originele vondst is, is het feit dat de wezens converseren in hun eigen taaltje. Voor het luisterend oor is het slechts een gebrabbel, maar door de bijgevoegde ondertitels kan je als kijker verstaan wat ze tegen elkaar zeggen. Meestal zijn dit grappige uitspraken en in één bepaalde scène wordt de draak gestoken met een andere klassieker. Oh ja, in deze film moet zelfs E.T. eraan geloven.
Regisseur Stephen Herek levert met Critters zijn debuutfilm af en door zijn vlotte vertelstijl bewijst de man hier zijn kunnen. Toch heeft hij na deze campy film niet echt nog veel hoogvliegers afgeleverd. Na het succes van deze film heeft hij nog slechts twee écht noemenswaardige films geregisseerd. De eerste was Bill and Ted’s excellent adventure (1989) en die mocht en kan eigenlijk nog steeds genieten van een ware cultfollowing. Daarna heeft hij enkele gemakkelijk te vergeten films gemaakt tot hij in 1995 op de proppen kwam met het prachtige Mr. Holland’s Opus. Maar daarbuiten zijn de films van Stephen Herek van het soort die je niet lang zullen bijblijven. Niet dat ze perse slecht zijn, ze blijven simpelweg niet hangen.
De cast van Critters is trouwens bijlange niet slecht. Zo heb je de jonge Scott Grimes die we nu vooral kennen als Will Scarlet uit Robin Hood, de blockbuster van Ridley Scott uit 2010. Hollywoodveteraan M. Emmet Walsh is van de partij als de plaatselijke sherrif alsook Billy Zane die het liefje van dochterlief vertolkt. Als laatste treffen we genreacteurs als Dee Wallace (the Howling) en Lin Shaye (2001 Maniacs) aan. Hoewel er door niemand echt Oscarwaardige prestaties worden neergezet, acteert de gehele cast wel op een degelijk niveau.
De sfeer is over de hele lijn behoorlijk luchtig en baadt in een typische eighties vibe, waardoor het bloedvergieten voor de niet getrainde horrorkijker draaglijk wordt. Voor de doodgeverfde horrorfanaat daarentegen zal het misschien net iets té luchtig zijn. Toch wordt de fun hierdoor helemaal niet verpest. Dit is simpelweg no-nonsense vermaak. Qua visual effects mogen we zeker ook niet klagen. Het ziet er vandaag de dag weliswaar ietwat gedateerd en knullig uit, maar je moet het allemaal in zijn tijdsgeest kunnen plaatsten. Kortom, Critters is een leuke film die geen minuut verveelt, maar door de lage bodycount kan je hier niet over een volbloed horrorfilm spreken.
In 1984 liet het dynamische duo Steven Spielberg en Joe Dante in samenwerking met Warner Bros de eerste Gremlins-film op de wereld los. Aangezien die titel over de aaibare Gizmo en zijn groene wreedaardige familieden een zodanig succes was, konden de studiobonzen van New Line Cinema het niet laten om zelf een franchise met griezelige beestjes te lanceren. Deze keer lieten ze de krengen niet uit tropische oorden overkomen, maar uit outer space.
Zoals je zeker en vast uit de inleiding kon afleiden, biedt Critters de kijkers een verhaal dat niet al te bijster origineel is. Dit resulteert in het feit dat Critters steevast voor een groot deel vergeleken wordt met Gremlins. Maar de film die hier besproken wordt, heeft toch enkele verschillen met die klassieker. Om te beginnen is Critters een pak donkerder, maar zijn het vooral de monstertjes die er een pak anders uitzien. Ze zijn klein, rond, ze hebben oneindig veel vlijmscherpe tanden en zitten vol stekels die ze kunnen afvuren naar hun slachtoffers. Je zou kunnen zeggen dat ze egels zijn on acid. De critters zijn niet alleen grappig, ze zijn ook extreem kwaadaardig. Mensen worden door hen levend en gretig opgepeuzeld wat gepaard gaat met het nodige bloedvergieten.
Wat hier absoluut een leuke en originele vondst is, is het feit dat de wezens converseren in hun eigen taaltje. Voor het luisterend oor is het slechts een gebrabbel, maar door de bijgevoegde ondertitels kan je als kijker verstaan wat ze tegen elkaar zeggen. Meestal zijn dit grappige uitspraken en in één bepaalde scène wordt de draak gestoken met een andere klassieker. Oh ja, in deze film moet zelfs E.T. eraan geloven.
Regisseur Stephen Herek levert met Critters zijn debuutfilm af en door zijn vlotte vertelstijl bewijst de man hier zijn kunnen. Toch heeft hij na deze campy film niet echt nog veel hoogvliegers afgeleverd. Na het succes van deze film heeft hij nog slechts twee écht noemenswaardige films geregisseerd. De eerste was Bill and Ted’s excellent adventure (1989) en die mocht en kan eigenlijk nog steeds genieten van een ware cultfollowing. Daarna heeft hij enkele gemakkelijk te vergeten films gemaakt tot hij in 1995 op de proppen kwam met het prachtige Mr. Holland’s Opus. Maar daarbuiten zijn de films van Stephen Herek van het soort die je niet lang zullen bijblijven. Niet dat ze perse slecht zijn, ze blijven simpelweg niet hangen.
De cast van Critters is trouwens bijlange niet slecht. Zo heb je de jonge Scott Grimes die we nu vooral kennen als Will Scarlet uit Robin Hood, de blockbuster van Ridley Scott uit 2010. Hollywoodveteraan M. Emmet Walsh is van de partij als de plaatselijke sherrif alsook Billy Zane die het liefje van dochterlief vertolkt. Als laatste treffen we genreacteurs als Dee Wallace (the Howling) en Lin Shaye (2001 Maniacs) aan. Hoewel er door niemand echt Oscarwaardige prestaties worden neergezet, acteert de gehele cast wel op een degelijk niveau.
De sfeer is over de hele lijn behoorlijk luchtig en baadt in een typische eighties vibe, waardoor het bloedvergieten voor de niet getrainde horrorkijker draaglijk wordt. Voor de doodgeverfde horrorfanaat daarentegen zal het misschien net iets té luchtig zijn. Toch wordt de fun hierdoor helemaal niet verpest. Dit is simpelweg no-nonsense vermaak. Qua visual effects mogen we zeker ook niet klagen. Het ziet er vandaag de dag weliswaar ietwat gedateerd en knullig uit, maar je moet het allemaal in zijn tijdsgeest kunnen plaatsten. Kortom, Critters is een leuke film die geen minuut verveelt, maar door de lage bodycount kan je hier niet over een volbloed horrorfilm spreken.
