The Miracle of Life (2013)Afgelopen zomer kreeg ik tijdens mijn vakantie een leuke email.
Hellraiser (1987)Frank Cotton is een man op zoek naar het ultieme genot.
The Texas Chain Saw Massacre (1974)Sally en haar invalide broer Franklin willen de vakantie doorbrengen in het verlaten huisje van hun grootouders.
Candyman (1992)Laatstejaarsstudente Helen Lyle maakt samen met haar vriendin Bernadette een thesis over stadslegendes.
A Nightmare on Elm Street (1984)Vier tieners hebben allen afschuwelijke nachtmerries waarin dezelfde figuur centraal staat.
16/06/2014
Flesh Gordon (1974)
Michael Benveniste
Jason Williams, Suzanne Fields, Joseph Hudgins, William Dennis Hunt,...
Zie meer details
Zie meer details
De snode keizer Wang, The Perverted, stuurt een gevaarlijke seksstraal naar de planeet Aarde met de bedoeling iedereen in een bende seksverslaafden te veranderen. Er is slechts één persoon die de keizer kan stoppen en dat is footballspeler Flesh Gordon. Flesh vertrekt op onderzoek, maar door de straal stort zijn vliegtuig neer. Enkel de knappe Dale Ardor kan door hem op het laatste nippertje gered worden, maar lang blijven ze niet alleen. Tijdens het recupereren ontmoeten ze namelijk de ietwat wereldvreemde geleerde Flexi Jerkoff. In Jerkoff vindt het duo een bondgenoot die hen zal helpen de boosaardige keizer te stoppen. Met zijn raket reizen ze naar de ruimte om uit te zoeken waar deze levensbedreigende seksstraal vandaan komt. Na een heftige vlucht komt het drietal terecht op de planeet Porno en duurt het niet lang eer ze achtervolgd worden door de soldaten van keizer Wang. Echter vormen zij niet het enige gevaar op de vreemde planeet! Flesh zal alles op alles moeten zetten om de Aarde te redden en keizer Wang van de troon te stoten.
Flesh Gordon is een spoof op de serials van Flash Gordon uit de jaren ’30 en werd dus zes jaar vóór de speelfilm Flash Gordon, met een ‘a’ en Max von Sydow als villain, op de wereld los gelaten. In die tijd was het een gewoonte dat in de bioscopen serials gedraaid werden. Dit waren korte filmpjes die vlak voor de hoofdfilm vertoond werden. Een reeks serials was in feite een volledige film die in hoofdstukken onderverdeeld werd waarvan elk deel een hele week lang in dezelfde bioscopen werd gedraaid en telkens met een cliffhanger eindigde, waarna het vervolg de week daarop vertoond werd. Een lucratief middel om bezoekers naar de bioscopen te lokken. Het had toen een zodanig succes dat pornoproducer Bill Osco in 1971 met het idee op de proppen kwam een seksspoof te maken over de alomgekende superheld Flash Gordon. En zo werd Flesh Gordon geboren.
De release van deze cultclassic ging weliswaar niet bepaald over rozen, want alvorens de makers de film uitbrachten moest er eerst heel wat in geknipt worden. Aangezien de originele versie een hardcore porno was, mocht deze film niet in de reguliere bioscopen vertoond worden. Het ging toen zodanig ver dat de regisseur de ‘kuise’ versie moest tonen aan zowel de politie als een bevoegd rechter. Die gaf uiteindelijk zijn toestemming waarna Flesh Gordon drie jaar later uitgebracht mocht worden, vanzelfsprekend bekroond met een R-rating.
Het resultaat is een film zoals er geen ander is en hoogstwaarschijnlijk nooit meer zal zijn. De grote vraag is of dit een slecht of een goed gegeven is al is het antwoord niet zo moeilijk: het hangt af van hoeverre je een ‘foute’ film weet te verdragen. Want dat is Flesh Gordon natuurlijk: ronduit fout, absurd en eigenlijk compleet van de pot gerukt over de ganse lijn. In geen enkele andere film zal je zo’n absurde personages en creaturen tegenkomen. Penissaurussen, schaargeklede soldaten gewapend met pistolen in de vorm van een dildo, verwilderde lesbiennes, een seksgod, raperobots,… Je merkt overduidelijk dat schrijver / regisseur Michael Benveniste zich volledig heeft en mocht laten gaan. De acteerprestaties van de gehele cast lijkt nergens naar alsook de decors. Ze ogen niet alleen simplistisch, ze zijn dat ook. Voor het creëren van het paleis van keizer Wang werd bijvoorbeeld gemaakt van dagdagelijkse objecten, waaronder gewone drinkglazen. Verder wordt stop-motion gehanteerd om de God van Porno tot leven te wekken in de trant van wijlen Ray Harryhausen. Ietwat beledigend om zijn naam hier aan te verbinden, dus vergeef het ons!
De cast zelf bestaat uit een reeks nobele onbekenden die na Flesh Gordon ofwel niet meer aan de bak raakten in Tinseltown, ofwel kleine bijrollen kregen in straight to video films. Enkel William Dennis Hunt acteerde nog in diverse bekendere Hollywoodfilms en series, weliswaar in bijrollen, zoals Critters 3, Evan Almighty, Dragonfly,… Toch werkten er een paar personen behind the scenes mee die jaren later absoluut hun strepen zouden verdienen. Niemand minder dan Rick Baker bijvoorbeeld, de man die de make-upeffecten van o.a. Ed Wood en An American Werewolf in London verzorgde, alsook acteur Craig T. Nelson! Hij sprak immers de stem in voor de grote pornogod. De toen nog jonge acteur wenste na de opnames van de film niks meer met de prent te maken te hebben en het duurde nog tot 1982 eer hij echte naambekendheid wist te verwerven dankzij Tobe Hoopers’ meesterwerk Poltergeist. Volgens mij een slimme zet!
Moest je er nog aan twijfelen: ook de verhaallijn en de dialogen zijn (heerlijk) fout en bizar. De gesprekken zijn zelfs af en toe ronduit ridicuul en werken verschrikkelijk goed op de lachspieren. Wanneer Flesh en zijn vrienden op de planeet landen, stapt Flexi Jerkoff als eerste uit en neemt even diep adem. Vervolgens spreekt hij misschien wel de meest hilarische woorden uit de filmgeschiedenis uit: “Good, there’s oxygen on this planet.” Of het moment waarop hij het bestaan van een penissaurus maar doodnormaal vindt.
Op het einde van de film krijg je als kijker zelfs de belofte dat er een sequel zit aan te komen met de titel The Perils of Flesh. Maar het duurde tot 1989 eer er effectief een vervolg geproduceerd werd: Flesh Gordon Meets the Cosmic Cheerleaders. In 1992 kreeg deze geliefde en geile superheld zelfs een mini-comicreeks, waarna het echter heel stil werd. Deze film zal zeker geen al te groot publiek weten te bekoren, maar de liefhebbers van absurde cultfilms zullen de tijd van hun leven hebben. Flesh Gordon weet geen seconde te vervelen en dit met dank aan de uitgebreide fantasie en het enthousiasme van schrijver / regisseur Michael Benveniste. Niet voor niets werd deze titel opgenomen in het repertoire van De Nacht Van De Wansmaak!
Flesh Gordon is een spoof op de serials van Flash Gordon uit de jaren ’30 en werd dus zes jaar vóór de speelfilm Flash Gordon, met een ‘a’ en Max von Sydow als villain, op de wereld los gelaten. In die tijd was het een gewoonte dat in de bioscopen serials gedraaid werden. Dit waren korte filmpjes die vlak voor de hoofdfilm vertoond werden. Een reeks serials was in feite een volledige film die in hoofdstukken onderverdeeld werd waarvan elk deel een hele week lang in dezelfde bioscopen werd gedraaid en telkens met een cliffhanger eindigde, waarna het vervolg de week daarop vertoond werd. Een lucratief middel om bezoekers naar de bioscopen te lokken. Het had toen een zodanig succes dat pornoproducer Bill Osco in 1971 met het idee op de proppen kwam een seksspoof te maken over de alomgekende superheld Flash Gordon. En zo werd Flesh Gordon geboren.
De release van deze cultclassic ging weliswaar niet bepaald over rozen, want alvorens de makers de film uitbrachten moest er eerst heel wat in geknipt worden. Aangezien de originele versie een hardcore porno was, mocht deze film niet in de reguliere bioscopen vertoond worden. Het ging toen zodanig ver dat de regisseur de ‘kuise’ versie moest tonen aan zowel de politie als een bevoegd rechter. Die gaf uiteindelijk zijn toestemming waarna Flesh Gordon drie jaar later uitgebracht mocht worden, vanzelfsprekend bekroond met een R-rating.
Het resultaat is een film zoals er geen ander is en hoogstwaarschijnlijk nooit meer zal zijn. De grote vraag is of dit een slecht of een goed gegeven is al is het antwoord niet zo moeilijk: het hangt af van hoeverre je een ‘foute’ film weet te verdragen. Want dat is Flesh Gordon natuurlijk: ronduit fout, absurd en eigenlijk compleet van de pot gerukt over de ganse lijn. In geen enkele andere film zal je zo’n absurde personages en creaturen tegenkomen. Penissaurussen, schaargeklede soldaten gewapend met pistolen in de vorm van een dildo, verwilderde lesbiennes, een seksgod, raperobots,… Je merkt overduidelijk dat schrijver / regisseur Michael Benveniste zich volledig heeft en mocht laten gaan. De acteerprestaties van de gehele cast lijkt nergens naar alsook de decors. Ze ogen niet alleen simplistisch, ze zijn dat ook. Voor het creëren van het paleis van keizer Wang werd bijvoorbeeld gemaakt van dagdagelijkse objecten, waaronder gewone drinkglazen. Verder wordt stop-motion gehanteerd om de God van Porno tot leven te wekken in de trant van wijlen Ray Harryhausen. Ietwat beledigend om zijn naam hier aan te verbinden, dus vergeef het ons!
De cast zelf bestaat uit een reeks nobele onbekenden die na Flesh Gordon ofwel niet meer aan de bak raakten in Tinseltown, ofwel kleine bijrollen kregen in straight to video films. Enkel William Dennis Hunt acteerde nog in diverse bekendere Hollywoodfilms en series, weliswaar in bijrollen, zoals Critters 3, Evan Almighty, Dragonfly,… Toch werkten er een paar personen behind the scenes mee die jaren later absoluut hun strepen zouden verdienen. Niemand minder dan Rick Baker bijvoorbeeld, de man die de make-upeffecten van o.a. Ed Wood en An American Werewolf in London verzorgde, alsook acteur Craig T. Nelson! Hij sprak immers de stem in voor de grote pornogod. De toen nog jonge acteur wenste na de opnames van de film niks meer met de prent te maken te hebben en het duurde nog tot 1982 eer hij echte naambekendheid wist te verwerven dankzij Tobe Hoopers’ meesterwerk Poltergeist. Volgens mij een slimme zet!
Moest je er nog aan twijfelen: ook de verhaallijn en de dialogen zijn (heerlijk) fout en bizar. De gesprekken zijn zelfs af en toe ronduit ridicuul en werken verschrikkelijk goed op de lachspieren. Wanneer Flesh en zijn vrienden op de planeet landen, stapt Flexi Jerkoff als eerste uit en neemt even diep adem. Vervolgens spreekt hij misschien wel de meest hilarische woorden uit de filmgeschiedenis uit: “Good, there’s oxygen on this planet.” Of het moment waarop hij het bestaan van een penissaurus maar doodnormaal vindt.
Op het einde van de film krijg je als kijker zelfs de belofte dat er een sequel zit aan te komen met de titel The Perils of Flesh. Maar het duurde tot 1989 eer er effectief een vervolg geproduceerd werd: Flesh Gordon Meets the Cosmic Cheerleaders. In 1992 kreeg deze geliefde en geile superheld zelfs een mini-comicreeks, waarna het echter heel stil werd. Deze film zal zeker geen al te groot publiek weten te bekoren, maar de liefhebbers van absurde cultfilms zullen de tijd van hun leven hebben. Flesh Gordon weet geen seconde te vervelen en dit met dank aan de uitgebreide fantasie en het enthousiasme van schrijver / regisseur Michael Benveniste. Niet voor niets werd deze titel opgenomen in het repertoire van De Nacht Van De Wansmaak!
