Door Ronald Rijntjes
23/12/2014
Free Range
De nieuwe deprimerende art-housefilm Free Range van Estlandse regisseur Veiko Õunpuu laat de spanning tussen de maatschappij en de individu zien. Waarbij hij inzoomt op een jong stel die zich niet laten sturen door het dienbare systeem. De hoofdrollen zijn voor Lauri Lagle en Jaanika Arum.
Filmrecensent Fred (Lauri Lagle) is aan het begin van het verhaal net ontslagen. Dit komt door de slechte recensie die hij schreef over de film The Tree of Life. Zijn hoofdredacteur kan deze manier van recenseren niet meer tolereren, laat staan het printen van zijn eigen roman op de redactie. Het is genoeg geweest.
Zwanger
Vanaf dat moment komt de Fred op straat te staan en eenmaal thuisgekomen verteld zijn vriendin Susanna (Jaanika Arum) dat zij zwanger is. Ook dat nog, denkt hij. Beiden verkeren in een wereld dat hoofdzakelijk bestaat uit een afkeer tegen hun omgeving, waarbij niets hun interesseert.
De hoofdpersonage Fred die gespeeld wordt door acteur Lauri Lagle zorgt voor een irritante kijk op het leven en op werk. Hij heeft overal lak aan, drinkt veel en wordt hierdoor nog vervelender. Als kijker heb je op een gegeven moment geen medelijden meer met deze persoon. Eerder met zijn omgeving. Overal maar tegenaan schoppen alsof hij een klein kind is.
Depressie
Niet alleen de hoofdpersoon heeft last van een zware depressie, zijn vriendin weet het op een gegeven moment ook niet meer. Zij wordt meegesleurd in het leven van Fred en ze is ook nog zwanger. Dit gegeven houdt de twee bij elkaar. Zijn gescheiden ouders hebben verder geen interessant leven en geven hem af en toe onderdak en een baan als heftruckbestuurder (waar hij ook geen plezier in beleeft).
Bij het zien van de film wil je graag wat informatie aangaande de personages. Waarom zijn ze zo geworden? Wat geeft hun het recht om een afkeer tegen de maatschappij te hebben en uiteindelijk in een cirkel te blijven rondlopen. Pas na ruim een uur zien we de eerste glimlach op het gezicht van Fred en Susanna. Helaas is dat maar van korte duur.
Krakend
De beelden en het krakende geluid met een soundtrack uit de jaren zestig geeft nog enigszins iets mee aan de film om te zien. Er wordt weinig gesproken, maar als er een dialoog ontstaat en deze laat wat interessants horen, dan stopt de scene. Dat is jammer, want dat zijn de momenten waar je meer van wil weten.
De regisseur staat bekend om dit soort radicale films. Alleen vraag ik mij af wat het toevoegt. Free Range is niet echt plezierig om naar te kijken en dat bijna twee uur lang is iets teveel van het goede. Een selecte groep Õunpuu-liefhebbers zal dit werk wel kunnen waarderen.
