The Miracle of Life (2013)Afgelopen zomer kreeg ik tijdens mijn vakantie een leuke email.
Hellraiser (1987)Frank Cotton is een man op zoek naar het ultieme genot.
The Texas Chain Saw Massacre (1974)Sally en haar invalide broer Franklin willen de vakantie doorbrengen in het verlaten huisje van hun grootouders.
Candyman (1992)Laatstejaarsstudente Helen Lyle maakt samen met haar vriendin Bernadette een thesis over stadslegendes.
A Nightmare on Elm Street (1984)Vier tieners hebben allen afschuwelijke nachtmerries waarin dezelfde figuur centraal staat.
04/03/2014
Haunter (2013)
Vincenzo Natali
Abigail Breslin, Stephen McHattie, David Hewlett, Michelle Nolden,...
Zie meer details
Zie meer details
De 15-jarige Lisa zit gevangen in een vicieuze cirkel.
Telkens ze ontwaakt, herbeleeft ze de dag net voor haar 16de verjaardag. Iedere keer met dezelfde routine. Dag in, dag uit. Van ontbijt tot het bekijken van de favoriete series voor het slapen gaan.
Lisa kan zo niet verder gaan. Ze wil uit deze sleur ontsnappen en bij het ontwaken is ze overtuigd haar ouders duidelijk te maken wat er aan de hand is: dat zij en haar jongere broertje zich in een soort van trance bevinden. Die geloven het allemaal echter niet niet en stellen zich dan maar vragen over de mentale toestand van hun dochter. Lisa laat het hier niet bij en probeert de cirkel toch te doorbreken, ondanks het ongeloof van haar ouders. Dat brengt niet veel zoden aan de dijk, want bij elke actie die ze onderneemt stuit ze op tegen het vreemde personage van the Pale Man. Hij moet er namelijk voor zorgen dat het patroon te allen tijde intact blijft.
Haunter profileert zich als een Haunted House film. Maar als ik je vertel dat Vincenzo Natali de rol van regisseur op zich genomen heeft, dan weet je dat het hokjes denken helemaal zijn stijl niet is. Vincenzo speelt met diverse clichés van dit opgewaardeerd genre. De verwijzingen die we recent zagen in Sinister, Insidious, The Conjuring,… zijn nooit ver weg. Zo maakt hij graag gebruik van diverse geluidseffecten. Krakende vloeren en muziek die plots uit het niets de stilte verstoren. Schaduweffecten zijn ook nooit ver weg en toch voelt het niet belabberd of herkauwd aan. Dit dankzij een uitmuntende setting en goed gekozen filmshots.
Net zoals in Cube laat Natali ons puzzelen en schrijver Brian King heeft het ons gelukkig niet al te makkelijk gemaakt. Het is altijd leuk als de makers van de film je uitdagen. Ondanks de vele lagen en twists die de film bevat, kan je als kijker op het einde toch nog alle stukken mooi in elkaar passen. Het is goed onderbouwd waardoor je meegaat in het verhaal. De geloofwaardige en goed neergezette acteerprestatie van Abigail Breslin (Lisa) neemt je mee op onderzoek naar het hoe en waarom. Zo vliegt het eerste uur voorbij en, ondanks het feit dat de film niet meteen vol zit met bombastische schrikmomenten of huiveringwekkende beelden, laat je je gewillig meevoeren door de sfeer waar nieuwsgierigheid de bovenhand neemt en je zo recht naar de climax brengt.
Maar net daar gaat het schoentje wringen. Natali heeft een eigenzinnige kijk op film en dat is als het ware een bepaalde trademark van hem. Hoewel het einde van deze Haunter me wist te bekoren, mist het toch wat kracht, het blijft net iets te braaf. Vreemd dat de regisseur hier dan net wel keurig binnen de lijntjes besloot te kleuren. Er mocht gerust wat meer panache, wat peper in de kont gestrooid worden. Je wordt als kijker net niet bij je nekvel gegrepen en dat is jammer. Wanneer het verhaal zelf je doorheen de film meeneemt op een leuke rollercoaster, verwacht je op het slot tenminste een kippenvel momentje. Dat vind je hier echter niet terug. Dit maakt dat Haunter helaas een doorsnee titel blijft en net geen meesterwerk is geworden.
Alles is aanwezig om je een leuke, en bovendien een intellectuele, puzzel te bezorgen. Ondanks zijn vele lagen, bezwijkt het script niet. De acteerprestaties van Abigail Breslin en Stephen McHattie (Pale Man) zijn voortreffelijk. Het camerawerk en de setting zijn feilloos in het geheel van de film geïntegreerd. Al deze punten kunnen me maar één ding doen concluderen: bekijk Haunter en laat je meeslepen in het verhaal en oordeel zelf hoe jij het einde ervaart! Wil je het daarenboven wat mysterieus houden, laat dan vooral de verschillende trailers (waaronder deze hier onder) links liggen aangezien die toch net iets teveel verklappen.
(Distributeur: FilmFreak)
Lisa kan zo niet verder gaan. Ze wil uit deze sleur ontsnappen en bij het ontwaken is ze overtuigd haar ouders duidelijk te maken wat er aan de hand is: dat zij en haar jongere broertje zich in een soort van trance bevinden. Die geloven het allemaal echter niet niet en stellen zich dan maar vragen over de mentale toestand van hun dochter. Lisa laat het hier niet bij en probeert de cirkel toch te doorbreken, ondanks het ongeloof van haar ouders. Dat brengt niet veel zoden aan de dijk, want bij elke actie die ze onderneemt stuit ze op tegen het vreemde personage van the Pale Man. Hij moet er namelijk voor zorgen dat het patroon te allen tijde intact blijft.
Haunter profileert zich als een Haunted House film. Maar als ik je vertel dat Vincenzo Natali de rol van regisseur op zich genomen heeft, dan weet je dat het hokjes denken helemaal zijn stijl niet is. Vincenzo speelt met diverse clichés van dit opgewaardeerd genre. De verwijzingen die we recent zagen in Sinister, Insidious, The Conjuring,… zijn nooit ver weg. Zo maakt hij graag gebruik van diverse geluidseffecten. Krakende vloeren en muziek die plots uit het niets de stilte verstoren. Schaduweffecten zijn ook nooit ver weg en toch voelt het niet belabberd of herkauwd aan. Dit dankzij een uitmuntende setting en goed gekozen filmshots.
Net zoals in Cube laat Natali ons puzzelen en schrijver Brian King heeft het ons gelukkig niet al te makkelijk gemaakt. Het is altijd leuk als de makers van de film je uitdagen. Ondanks de vele lagen en twists die de film bevat, kan je als kijker op het einde toch nog alle stukken mooi in elkaar passen. Het is goed onderbouwd waardoor je meegaat in het verhaal. De geloofwaardige en goed neergezette acteerprestatie van Abigail Breslin (Lisa) neemt je mee op onderzoek naar het hoe en waarom. Zo vliegt het eerste uur voorbij en, ondanks het feit dat de film niet meteen vol zit met bombastische schrikmomenten of huiveringwekkende beelden, laat je je gewillig meevoeren door de sfeer waar nieuwsgierigheid de bovenhand neemt en je zo recht naar de climax brengt.
Maar net daar gaat het schoentje wringen. Natali heeft een eigenzinnige kijk op film en dat is als het ware een bepaalde trademark van hem. Hoewel het einde van deze Haunter me wist te bekoren, mist het toch wat kracht, het blijft net iets te braaf. Vreemd dat de regisseur hier dan net wel keurig binnen de lijntjes besloot te kleuren. Er mocht gerust wat meer panache, wat peper in de kont gestrooid worden. Je wordt als kijker net niet bij je nekvel gegrepen en dat is jammer. Wanneer het verhaal zelf je doorheen de film meeneemt op een leuke rollercoaster, verwacht je op het slot tenminste een kippenvel momentje. Dat vind je hier echter niet terug. Dit maakt dat Haunter helaas een doorsnee titel blijft en net geen meesterwerk is geworden.
Alles is aanwezig om je een leuke, en bovendien een intellectuele, puzzel te bezorgen. Ondanks zijn vele lagen, bezwijkt het script niet. De acteerprestaties van Abigail Breslin en Stephen McHattie (Pale Man) zijn voortreffelijk. Het camerawerk en de setting zijn feilloos in het geheel van de film geïntegreerd. Al deze punten kunnen me maar één ding doen concluderen: bekijk Haunter en laat je meeslepen in het verhaal en oordeel zelf hoe jij het einde ervaart! Wil je het daarenboven wat mysterieus houden, laat dan vooral de verschillende trailers (waaronder deze hier onder) links liggen aangezien die toch net iets teveel verklappen.
(Distributeur: FilmFreak)
