Film-O-Rama Beter Beeld & Geluid, home cinema Nieuws Buis Agenda Bios Welbeschouwd Columns Film-O-Rakel Film-O-Rama Afmelden Profiel Aanmelden Registeren

 

25/07/2010

I Vinti

Antonioni's vingeroefeningen

In vroege films van een gevierd cineast zijn vaak de sporen al te ontdekken van de grootsheid die er aan staat te komen. Terugkijkend op een oeuvre zijn vaak, om het lekker metaforisch te houden, de vroege schetsen te ontdekken die later veranderden in prachtig penseel gestreken canvassen. Hitchcocks The Lodger, Spielbergs Duel, of inhakend op de actualiteit Nolans Following. Het zou zomaar eens kunnen zijn dat Jason Friedberg en Aaron Seltzer met hun nieuwste, Vampires Suck, een nieuwe Citizen Kane of The Godfather hebben gemaakt (brengt u ze alstublieft niet op ideeën) en dat we dan terugkijkend op hun oeuvre kunnen stellen dat het talent - voor het blote oog niet zichtbaar - net onder het oppervlakte al die tijd al aanwezig was. Goed, toch zal dit wellicht de enige recensie ooit zijn waarin de namen Jason Friedberg, Aaron Seltzer en Michelangelo Antonioni samen worden genoemd. Antonioni is namelijk wel één van de grootste cineasten die de filmkunst ooit gekend heeft. Met meesterwerken als L’Aventurra, Blowup en Professione: Reporter staat zijn naam dubbeldik onderstreept in de filmgeschiedenisboeken. En inderdaad, in zijn vroege film I Vinti uit 1953, is al veel te ontdekken van de regisseur tot welke hij zou uitgroeien.




I Vinti bestaat uit drie episoden die door een thema met elkaar verbonden zijn. Alle drie de verhalen van pakweg een halfuur gaan over jeugdcriminaliteit met de dood als gevolg, of zoals in het laatste verhaal als begin. In een proloog wordt verteld dat het niet uitmaakt of de volgende verhalen waargebeurd zijn of niet. Feit is dat hetzelfde soort gebeurtenissen dagelijks voorkomt over de hele wereld. Het is dan ook daarom dat elke episode zich afspeelt in een ander land en gaat over de lokale ‘beschadigde generatie’. Deze generatie (jongeren in de film) is opgegroeid tijdens de oorlog en had dus dagelijks te maken met geweld. Toch hebben de geweldsdelicten die zij plegen niets met armoede of ellende te maken, maar vaak ging het over jongeren uit welgestelde families. Zinloos geweld pur sang.

De eerste episode speelt zich af in Frankrijk en gaat over een stel jongeren dat een leeftijdsgenoot en vriend van het leven beroofd om zijn geld, terwijl ze dat geen van allen nodig hebben. Ze plannen de moord tot in detail en voeren de jongen mee naar het platteland om hem aldaar naar het hiernamaals te sturen. Het tweede verhaal speelt in Italië waar een jonge kerel betrokken raakt bij sigarettensmokkel en aantoont dat niet alleen het roken van de witte staafjes dodelijk kan zijn. Het derde en laatste relaas gaat over een Britse jongeman die het levenloze lichaam van een jonge vrouw vindt en besluit zijn exclusieve verhaal te verkopen aan de krant. De journalist krijgt steeds meer in de gaten dat de jongen wel erg graag in de publiciteit komt.  

Omdat het gaat om drie korte verhalen, ligt het tempo wat hoger dan je misschien gewend bent bij Antonioni. In een half uur tijd probeert hij een verhaal te vertellen en in elk deel op een andere manier. Bij het eerste verhaal weet je wat er komen gaat en wordt langzaam toegewerkt naar het onvermijdelijke. Veel personages en daarom veel dialoog karakteriseren dit deel en het staat daarmee haaks op het tweede verhaal, waarin maar één personage centraal staat. Dit tweede deel is om die reden misschien wel het interessants, want zoals dat altijd is met episodefilms, is er een bepaalde onderlinge rangorde te schikken tussen de verschillende delen. Het derde deel lijkt een beetje gehaast te zijn, omdat dit thema en onderwerp eigenlijk meer tijd verdienen dan een half uurtje (en het lijkt dan ook of Antonioni in Blowup dit onderwerp min of meer wat verder heeft uitgediept). Bij elkaar gezien levert I Vinti een erg vermakelijke, vlotte film op. De moraal van het verhaal, of in dit geval de verhaaltjes, mogen duidelijk zijn (en de uitleggerige proloog had dan ook achterwege gelaten kunnen worden), maar deze is wel verpakt in een stilistisch vaak erg mooie film.

De dvd
De film is door Homescreen uitgebracht onder noemer ‘Italiaanse meesterwerken’, voorzien van zo’n statig kartonnen hoesje zoals je kan verwachten bij deze serie en de dvd bevat op een handvol trailers na, geen extra’s.




DVD

13/07/2010

Homescreen

4:3, Zwart/Wit

Dolby Digital 2.0, Italiaans

Nederlands

Naam:
E-mail:

Uw e-mailadres wordt niet getoond.