Film-O-Rama Beter Beeld & Geluid, home cinema Nieuws Buis Agenda Bios Welbeschouwd Columns Film-O-Rakel Film-O-Rama Afmelden Profiel Aanmelden Registeren

 

01/02/2011

Idiots and Angels

Always met vleugeltjes.

Bill Plympton is een van de meest eigenzinnige namen in de animatiewereld. Hij is voornamelijk bekend door zijn uit duizenden herkenbare korte films, maar regelmatig maakt hij ook een langspeler. Idiots and Angels is zijn nieuwste, en een van zijn meest ambitieuze projecten. De typische Plympton-momenten, ziekelijke combinaties van seks, bloederig geweld en overdreven humor lijken in het eerste gedeelte van de film getemd, tot de film tegen het einde zich verliest in zijn bizarre uitspattingen. Tot die tijd is Idiots and Angels een surrealistisch sprookje met film noir-invloeden, getekend in typische Plympton-stijl.




Plympton, die zijn animaties met een vrij klein team maakt en een zeer groot gedeelte van de animatie zelf doet, heeft een stijl die moeilijk te imiteren valt. Hij heeft een zeer snelle manier van tekenen, waardoor de bewegingen van zijn animaties iets houterigs krijgen. Hier geen soepele en vloeiende bewegingen, maar schokkerige handelingen en veel animatieloops (sequenties die herhaald worden om tijd te besparen; als bijvoorbeeld iemand zijn rug afdroogt wordt vijf keer dezelfde reeks tekeningen gebruikt). Daar voor in de plaats komt wel een zeer unieke aanpak van tekeningen. Het perspectief in de tekeningen is vertekend, waardoor de verdwijnpunten in de wereld kromlopen, wijzende vingers tot aan de horizon verdwijnen en huiskamers de grootte krijgen van balzalen.

Daarnaast kiest Plympton interessante camerastandpunten. Om een voorbeeld te noemen: wanneer de naamloze hoofdpersoon van Idiots and Angels in de buik wordt gestompt zien we deze actie vanuit zijn maag. Ook is er een scène vanuit het perspectief van een vogelsnavel. Alleen Bill Plympton kan op zulke krankzinnige ideeën komen. Zijn inkleuring, kleurpotlood, schaduwen, potloodarceringen, geven de karikaturale personages enorme dynamiek.

De grote ideeënrijkheid komt ook tot uiting in de plot. Deze lijkt namelijk grotendeels geïmproviseerd zonder dat het tegen gaat staan. Juist het gebrek aan een duidelijk doel maakt dat de uitkomst onverwacht is. De naamloze protagonist (volgens de dvd-hoes Angel genaamd, maar niet gespecificeerd in de dialoogloze film) is een naargeestig mannetje. Hij is gewelddadig, dieronvriendelijk, seksistisch en tart de stamgasten van zijn stamkroeg. Wanneer op een dag vleugels uit zijn rug groeien verliest hij de grip op zijn leven. Op elke manier mogelijk probeert hij van zijn vleugels af te komen, maar na elke bloederige amputatie groeien ze gewoon weer terug. Wanneer hij de wanhoop nabij is, vormgegeven door een reeks ongelooflijk bizarre hallucinaties, merkt hij dat de vleugels zijn leven over beginnen te nemen. Eerst wordt hij getart door zijn bargenoten, maar wanneer de vleugels hem helpen het goede pad te volgen wordt men stikjaloers. De vleugels worden de inzet van een epische finale van mythologische en lachwekkend bizarre proporties.
   
Idiots and Angels is een film die originaliteit uit alle poriën afscheidt. De hakkerige animatie en gewelddadige humor zullen niet iedereen bevallen, maar fans van cynische humor en grove animatie zeker wel. In tegenstelling tot geestgenoten als Beavis and Buthead en South Park houdt Plympton zich niet aan de beperkingen van een logische plot, waardoor de surrealistische wendingen de poep-en-plashumor overschaduwen. Voor iedereen die buiten de veilige paden van mainstream-animatie durft te treden.

Extra's
De extra's zijn weinig in getale, maar leuk. Een korte Nederlandse animatieshort, Little Quentin van  Albert 't Hooft en Paco Vink sluit qua humor aan bij Bill Plympton. Minder grof en iets gepolijster, maar eveneens van een verrassende vindingrijkheid. Tweede en laatste extra is een kort interview waarin Plympton zijn proces en geschiedenis uitlegt. Helaas stamt dit interview van voor Idiots and Angels. Deze film wijkt namelijk af van zijn vroegere werk, in de zin dat de filmmaker meer dan ooit gaat voor het surreële en in de poep-en-plashumor gas terug neemt. Het was interessant geweest om te zien waar deze ontwikkeling vandaan komt.



DVD

17/01/2011

Filmfreak Distributie

16:9

DD 2.0

Naam:
E-mail:

Uw e-mailadres wordt niet getoond.