Il Futuro

Kijken en bekeken worden

Alicia Scherson’s Il Futuro wordt vooral verkocht op de relatieve faam van Rutger Hauer, die weer eens een serieuze rol neerzet in een kunstzinnige film, maar in wezen speelt hij tweede viool voor Manuela Martelli, die hoofdpersone Bianca vertolkt. Zij blijkt het hart van de film en draagt deze volledig op haar jonge schouders.





De sekses en seks.

Bianca is een wees, die na het overlijden van haar ouders samen met haar broer in een onzekere toekomst wordt geworpen. Zij wordt zijn bewindvoerder, maar al snel zegt hij zijn middelbare school vaarwel, en haalt hij ongure types van de sportschool waar hij begint te werken over de vloer.

In deze omgeving wordt Bianciavan alle kanten beloerd, en haar seksualiteit kan zich nauwelijks op een gezonde wijze ontplooien, met een nieuwsgierige broer en twee geile sportschoolbinken over de vloer. Wanneer ze door de bodybuilders wordt ingelijfd om bij de oude, blinde ex-bodybuilder Maciste (Rutger Hauer) te gaan werken om hem vervolgens te beroven, krijgt Bianca een andere kant van seks te zien.

Want hoewel haar werk bij Maciste in wezen begint als veredelde prostitutie heeft hij wel oog voor haar, ondanks zijn blindheid. Hij blijkt op een geheel andere manier met Bianca om te gaan, en er onstaat een diepere passie tussen de twee, met verstrekkende gevolgen.

De inzet van Il Futuro is dan ook het verschil tussen mannelijke en vrouwelijke seksualiteit. Dat Maciste ooit speelde in peplum-films, Italiaanse sandelenepossen vol hypergespierde machomannen, is niet voor niets. Il Futuro zoekt de grens op tussen het kijken en bekeken worden in seks, het uiterlijk vertoon van seks, en de rollen die man en vrouw spellen tussen de lakens.

Heden en toekomst
Dat Bianca in wezen van alle kanten gebruikt wordt lijkt ze pas laat door te hebben. Ze zit met haar hoofd in het heden, en pas wanneer Maciste haar de ogen opent voor haar eigen wensen kan ze een toekomst zien. Hoewel de seks tussen Maciste en Bianca een geldelijke transactie is, is er een eerlijkheid tussen de twee, die ontbreekt bij de opgepompte uiterlijkheden van de andere kapers op de kust.

Il Futuro gaat in wezen dus niet alleen over de visuele en leugenachtige kanten van seks, maar ook hoe de toekomst, en het leven zelf, aan een beperkte blik onderhevig kan zijn, en hoe een tunnelvisie op het heden elke kans op een toekomst kan ontnemen. Het is dan ook niet opvallend dat een film die zo ambigue is over het beeld, en de leugenachtigheid van blikken, een groot beroep doet op tekst.

Tekst en beeld
 De voice overs zijn soms al te veel talig, met een te grote focus op lyrische en ongrijpbare teksten. Daar is de origine van de film in boekvorm duidelijk te zien. De film werd gebaseerd op Un Novelita Lumpen van Roberto Bolano, in Nederland vooral bekend van zijn epos 2666. Waarschijnlijk werken de bespiegelingen van Bianca beter op papier, maar in de film komen ze soms topzwaar en al te gewichtig over, zeker gezien de typering van het personage in de rest van de film.

Het is ietwat ironisch om te zien dat een film die in wezen gaat over hoe bedrieglijk beeld kan zijn het beste werkt wanneer deze visueel zijn boodschap duidelijk maakt. Hoe wars de film ook is van uiterlijk vertoon, het zijn uiteindelijk de beelden die beklijven en raken, en niet de tekst, die in deze vorm vooral aanvoelen als wild vlees waarvan Alicia Scherson niet de moed had het weg te snijden.

Plaats uw reactie

Naam:

E-mail:

Uw e-mailadres wordt niet getoond.