Il Dolce e l'Amaro
Laat bij een aantal willekeurige filmliefhebbers de term 'maffiafilm' vallen en je kunt er gif op in nemen dat negen van de tien keer het meesterwerk The Godfather als eerste bij de naam wordt genoemd. Francis Ford Coppola's magnum opus was zijn tijd ver vooruit want tot voor 1972 werden maffioso neergezet als de verpersoonlijking van het kwaad die op het einde van de film hun verdiende loon kregen in de vorm van een spijkerharde kogelregen. The Godfather daarentegen toonde de maffiapraktijken door de ogen van de Siciliaanse gangsters die handelen vanuit eer en familiewaarden hoog in het vaandel hebben staan.
Het overweldigende succes van The Godfather deden de studio's in Hollywood besluiten om meer maffiafilms te gaan maken, maar helaas vaak met wisselende resultaten. Opvallend is wel dat ieder decennium een aantal grote gangsterfilms heeft voortgebracht. In de jaren '80 zorgden o.a. Scarface (1983), Once Upon a Time in America (1984) en The Untouchables (1987) voor lange rijen aan de kassa's, in de jaren '90 waren dat Goodfellas (1990) en Casino (1995) terwijl we in het nieuwe decennium mooie en sfeervolle prenten als Road to Perdition (2002) en American Gangster (2007) mochten verwelkomen. En als we het over maffiapraktijken hebben dan mogen we ook zeker de hitserie The Sopranos (1999-2007) niet ongenoemd laten.
Alle voorgenoemde producties hebben gemeen dat het plot zich (bijna) in zijn geheel ontvouwt in Amerika; het land van de onbegrensde mogelijkheden. In dat opzicht verdient Il Dolce e l'Amaro alleen al het voordeel van de twijfel omdat de film zich afspeelt op het eiland waar de maffia oorspronkelijk vandaan komt: Sicilië. Il Dolce e l'Amaro, dat zich laat vertalen als het zoet en het zuur, toont ons 20 jarig jaar uit het leven van Saro Scordia. Nadat zijn vader tijdens een gevangenisopstand het leven laat wordt de jonge Siciliaan opgevangen door de lokale maffia. Het duurt niet lang voordat Saro zijn eerste stappen in het misdaadmilieu heeft gezet en langzaam maar zeker begint hij naam te maken voor zichzelf. Tegelijkertijd krijgt Saro last van zijn geweten wanneer hij verliefd wordt op de beeldschone Ada terwijl hij het gevoel heeft niemand meer te kunnen vertrouwen binnen zijn moorddadige organisatie.
Hoewel Il Dolce e l'Amaro op papier er aardig uit moet hebben gezien toont de uitwerking ervan wat mankementen. Voor een groot deel is dat te wijten aan het script dat nooit echt boeiend wil worden. De filmmakers doen alsof we hier van doen hebben met een groots opgezet epos (de vergelijking met Amerikaanse genrefilms is spoedig gemaakt) maar daarvoor heeft men toch echt veel te weinig materiaal in huis. Het helpt overigens niet dat Il Dolce e l'Amaro bevolkt wordt door louter onsympathieke personages en dat je de morele vraagstukken van verre aan ziet komen. Deze Italiaanse gangsterfilm beslaat maar liefst 20 jaar uit het leven van een enkele persoon maar de vele tijdssprongen die men neemt komen te geforceerd over.
Met dat gezegd blijft Il Dolce e l'Amaro wel een genietbare kijkervaring. De filmmakers mogen dan in geen enkel opzicht vernieuwend voor de dag komen, onderhoudend is ie in ieder geval wel. De vele geweldsuitbarstingen zijn recht voor zijn raap, de zacht in het gehoor liggende soundtrack versterkt de grimmige sfeer en het prachtige eiland Sicilië laat zich uitstekend lenen voor adembenemende filmlocaties. Qua acteerspel valt er eigenlijk maar één grote rol te bespreken en dat is die van hoofdrolspeler Luigi Lo Cascio. Het is veelgevraagd om de zachtaardige dokter uit La Meglio Gioventù (2003) nu te zien als een keiharde gangster. In het begin is het daarom echt even wennen maar in de tweede akte, wanneer zijn rol meer emotionele diepgang krijgt, komt hij er wel mee weg.
Over de extra's kunnen we kort zijn want die schitteren door afwezigheid.
DVD
13/01/2009
Homescreen
16:9 Anamorphic
Dolby Digital 5.1
Nederlands
