11 september 2007
Nederland krijgt een filmcanon
n opdracht van het Nederlands Filmfestival presenteert een commissie onder leiding van oud-Tweede Kamer-voorzitter Jeltje van Nieuwenhoven de Canon van de Nederlandse film. De volledige archieven van de Nederlandse film zijn terug gebracht tot een lijstje van zestien titels.
Deze uitgekozen films – lang en kort, speelfilm en documentaire – vormen of vertegenwoordigen de meest onmisbare kern van de Nederlandse filmgeschiedenis. Chronologisch gezien liggen de films verspreid tussen De mésaventure van een Fransch heertje – een van de eerste Nederlandse fictiefilms, tot Father & Daughter – de (op dat moment) meest recente Oscar-winnaar. Ook klassiekers als Turks Fruits en Flodder zijn aanwezig; terwijl enkele grote titels als Soldaat van Oranje en Glas de opvallende afwezige zijn.
Naast deze lijst van zestien filmtitels stelde de commissie nog een lijst op. Dit tweede overzicht bevat allerlei belangrijke gebeurtenissen uit de vaderlandse filmgeschiedenis. Zo is er aandacht voor de opkomst van geluid en ondertiteling, het Polygoonjournaal en bloei- en crisisperiodes en internationale filmprijzen. Maar ook voor filmcensuur, de filmliga, de filmacademie en “onze” (want half-Nederlandse) Audrey Hepburn.
Dat canon heb ik met veel misbaar ontvangen. Het leek mij, ondanks dat er best aardige titels tussen staan, dat er vooral is gekeken naar populariteit bij de grote regisseurs plus - en dat vind ik nog het ergste - dat er was gekozen om slechte 1 titel per regisseur te nemen. Stel je eens voor als Duitsland een keuze had moeten maken tussen "Metropolis" en "M", beiden van Fritz Lang? Waanzin! Sowieso zijn 16 titels veel te weinig en ik mis bijvoorbeeld echt geweldige films als "Spoorloos" (die staat notabene in "1001 movies you must see before you die", godbetert) en "Langer Licht" evenals de door Ralph genoemde afwezige titels!