Quadrophenia

Quadrophenia is ‘a film by The Who’. Bedenk voordat u het schijfje in uw blurayspeler laat verdwijnen dat het hier absoluut niet gaat om een films als Tommy. Deze megalomane muziekfilm die excelleert in belachelijke, maar bij vlagen hilarische extravagantie lijkt niet eens een klein beetje op het zeitgeist vangende sociale drama, dat meer weg heeft van kitchen sink cinema als Saturday Night and Sunday Morning dan een rockopera.




Engeland, 1964: Jimmy (Phil Daniels) is een zogenaamde mod. Hij heeft een saai baantje als loopjongen in een kantoor, luistert naar hippe muziek (zoals het in 1964 nog niet uitgebrachte nummer ‘My Generation’ van The Who), slikt af en toe een pilletje of zes en is hevig verliefd op kassameisje Steph (Leslie Ash). Samen met zijn mod-vrienden trekt hij in het weekend op zijn scooter naar Brighton om stoom af te blazen. Een weekend lang drank, drugs, muziek, liefde en vechten met de ‘rockers’.

Leo-Blokhuizend kan ik vertellen dat gitarist en tekstschrijver van The Who, Pete Townshend, het album "Quadrophenia" schreef na geïnspireerd te zijn door een krantenartikel over een zelfmoord van een ‘mod’. Het album zou gaan over ‘teenage angst’ en de modcultuur waarin men aan de wereld wilde laten zien dat kansarme jongeren heel wat in hun mars hadden. Na het succes van rockopera "Tommy", ging Townshend ervanuit dat "Quadrophenia" een soortgelijke schreeuwerigheid zou krijgen en hij had zijn nummers al bewerkt met grote orkesten op de achtergrond. Regisseur Franc Roddam, tot dat moment eigenlijk alleen bekend van televisiewerk, wilde echter een rauwe film maken over de tijdsgeest en bewust een heel andere kant uit gaan dan Tommy. Door niet alleen gebruik te maken van muziek van The Who, maar ook andere populaire muziek uit die tijd, het filmen op locatie (maar één scène werd in de studio opgenomen) en het gebruik van voornamelijk onbekende acteurs en heel veel figuranten, straalt de film authenticiteit uit.

De onbekende cast wordt aangevoerd door een erg sterke rol van Phil Daniels als hoofdpersoon Jimmy. In bijrollen zien we de later bekend geworden Ray Winstone en Timothy Spall en ook wisten de makers de frontman van de (in 1978) net opgerichte populaire band The Police, Sting - de Ivo Niehe van de popmuziek, te strikken voor een klein rolletje. De titel van de film, en het album, betekent overigens een gespleten persoonlijkheid met vier verschillende persoonlijkheden. In de film wordt dit niet geëxpliciteerd, maar kleine hints hiervoor zijn wel te vinden (let u bijvoorbeeld op de scène waarin Jimmy in vier verschillende spiegels van zijn scooter wordt gereflecteerd).

Quadrophenia is een grauwe film over de jeugdcultuur in Engeland in de jaren zestig. Rebelleren, drank, drugs, rock ’n roll, seks en de massa-introductie van de scooter als vervoersmiddel voor de jeugd. Naast een sterke schets van de zeitgeist is Quadrophenia, vooral door het sterke spel van Daniels, een meeslepend liefdesverhaal over een jongen die het meisje van zijn dromen maar niet weet te imponeren. En dat allemaal met de muziek van The Who op de achtergrond. Top!

De schijf
De Bluray is qua extra’s prima verzorgd, maar de film zelf is niet gerestaureerd. Een beetje jammer als u hem heeft aangeschaft om hem eens in HD op uw grote televisie te bekijken. De beelden zijn vaak korrelig en de krassen zijn volop aanwezig. Maar zoals gezegd zien de extra’s er prima uit. ‘On Location with Franc’ (12.50 min) is de minst interessante feature en heeft bovendien een misleidende titel. Echt op locatie zijn we namelijk niet met de regisseur, want we zien hem enkel zitten achter een bureau met een computer en hij vertelt wat over de verschillende locaties waar de film is opgenomen.

Wel interessant is de ruim een uur durende making of. De bekende onderwerpen komen voorbij en alhoewel boeiend, vallen enkele op door hun afwezigheid. Geen interviews met leden van The Who, geen Sting en ook hoofdrolspeelster, die wellicht een minder goddelijke status heeft, Leslie Ash werkt niet mee aan de documentaire. Ash komt overigens wel in fragmenten aan het woord in het audiocommentaar. Deze commentaartrack heeft uiteraard enkele overlappingen met de making of, maar dit blijft tot een minimum beperkt. Voor de echte Quadrophenia-fan is deze dan ook geen tijdsverspilling.

Plaats uw reactie

Naam:

E-mail:

Uw e-mailadres wordt niet getoond.