Quiz

 

Leo van der Molen (Barry Atsma) wordt namelijk emotioneel gegijzeld door een mysterieuze, eigenaardige, naamloze griezel (Pierre Bokma), die hem aan een reeks intieme en confronterende vragen onderwerpt. Beantwoordt hij deze niet juist en niet op tijd dan zijn zijn vrouw en dochter dood. De avond loopt, door bemoeienis van anderen, al snel mis, en al gauw gaat de zinderende dialoog over in fysiek geweld. Maas houdt de spanning er goed in en wisselt intiemere gespreksscènes goed getimed af met grootschaliger geweldsscènes. Zo is er een fantastisch actiemoment op een toilet en loopt een gesprek met luidruchtige bruilofstgasten ook al snel uit de hand. Door deze kleine uitbarstingen zorgt Maas ervoor dat de film niet gaat slepen (met 90 minuten heeft hij ook precies de goede lengte), al zijn de dialoogscènes op zichzelf ook erg sterk.

 

Pierre Bokma acteert trouwens op de toppen van zijn kunnen, en speelt de slinkse schurk met sardonisch genoegen. Het plezier spat, ondanks de naargeestige wendingen en plot, sowieso van het scherm, en Dick Maas hoeft niet eens terug te vallen op flauwe woordspelingen en double entendres, zoals hij eerder vaak deed (“Het lijkt er dat het watermonster....hén genomen heeft”). Daarmee is Quiz zonder meer zijn meest volwassen film, al helpt het mee dat de film ook een van de sterkste concepten is die hij heeft bedacht.

Het einde van de film valt licht in het niet met de rest van de film, maar het is geen non-einde zoals in Sint, of een compleet uit de lucht vallend einde zoals in Amsterdamned. Hoewel je de plotwending van heinde en verre aan ziet komen en de climax lichtelijk voorspelbaar en volgens de nummertjes is, storen deze niet, en worden ze nog steeds met veel flair geschoten en geacteerd. Quiz is Dick Maas beste film sinds Amsterdamned, en sowieso de sterkste grote Nederlandse thriller in jaren.