Saw

Saw

Het is al vervelend om wakker te worden in een bed dat je nog nooit eerder gezien hebt, laat staan dat je wakker wordt in een badkamer die je niet kent en dat je nog vastgeketend zit ook. Dit laatste is precies wat Adam en dokter Lawrence Gordon overkomt. Zonder enig idee wat er gebeurd is, bevindt het tweetal zich in een ranzige badkamer, vastgeketend aan de leidingen. Om de pret te verhogen ligt er een hevig bloedend lijk op de vloer tussen hen in.



Hoe simpel doch doeltreffend kan een openingsscène zijn? De horrorfilm Saw van het Australische duo James Wan en Leigh Whannell laat nog eens zien dat eenvoud erg doeltreffend kan zijn als het om angst en ranzigheid gaat.

Na druk rond te zoeken vinden de twee hoofdpersonen een eerste aanwijzing over het hoe en wat van hun gevangenschap. Ze zijn gevangen door iemand die hen beiden kent en die zich afvraagt hoe ver het tweetal wil gaan om in leven te blijven. De zieke "spelleider" heeft daarom onder andere twee zaagjes achtergelaten. Het gereedschap is niet sterk genoeg om de kettingen van de voeten van Adam en Lawrence te zagen, maar wél om een voet af te snijden!

Saw combineert de spanningselementen van films als Cube - onwetend gevangen zitten in een spel - en Se7en' - een maniak die volgens zijn principes enkele moorden regisseert. Standaard horrortrucjes worden toegevoegd, de dader draagt uitdrukkingsloze maskers, een onbekend gezicht licht zwak op in een donkere kamer van een slapend kind. Het resultaat is een echt-wel-enge film die een beetje horrorfanaat zeker zal weten te waarderen.

In verschillende flashbacks, van met name dokter Gordon, zien we langzaam maar zeker de plot rond de Jigsaw-killer ontvouwen. Sinds enkele tijd is er een zieke man die andere mensen gevangen zet en hen uitdaagt om eens te vechten voor hun leven. Allemaal zullen ze de meest gruwelijke dingen moeten doen om de puzzel waar ze in opgesloten zitten, en die hen uiteindelijk zal doden, op te lossen. Vanaf de eerste flashback, het moment waarop we voor het eerst de badkamer verlaten, is er even de angst dat de briljantheid van de opening voorbij is. De beklemming van de vier muren, het lijk en een vieze wc-pot is namelijk verdwenen. Gelukkig blijkt deze angst ongegrond wanneer het verhaal zich in allerlei onverwachte bochten wringt.

Hoe slim het verhaal ook in elkaar zit, langzaam maar zeker sluipen er steeds meer gaten en fouten naar binnen. Onlogische handelingen en onmogelijke verbanden zijn gebruikt om het horroreffect te verhogen en het tempo in stand te houden (zo snapt de dokter binnen twee minuten iedere aanwijzing). Een paar foutjes zijn nog wel door de vingers te zien, maar Saw gaat vrij ver in het accepteren van onvolmaaktheden, die ik hier niet zal noemen om het verhaal spannend te houden (maar de relatie tussen Adam en dr. Gordon is wel érg zwak). Dit verpest een behoorlijk deel van de vreugde als je over de film gaat nadenken. Gelukkig heb je hier tijdens het kijken nog geen last van, want de gruwelijkheden en spanningsopbouw houden je aandacht goed vast.

Ander minpuntje is een aantal scènes die wat ver gaan. De beklemmende situatie van twee gewone mensen - iedereen had het kunnen zijn - wordt verbroken door de onrealistische moordpuzzels van onze killer. Hoe veel fantasie en ranzigheid je kunt verdragen is aan jezelf. Erg bloederig is de film overigens niet, maar smerige details worden ons niet onthouden.

Ondanks een aantal minpunten is Saw een stevige horrorfilm die in het buitenland al een onverwacht succes was. Het belangrijkste is dat de film gemaakt lijkt door mensen die in eerste instantie zelf filmliefhebbers zijn. Zodoende is er nu weer een film die het horrorgenre wel weer eens nodig had. Echt ranzig, écht eng en écht verrassend. Niet zo diepzinnig als Se7en of Silence of the Lambs, hoewel die pretentie er soms wat doorsijpelt, maar voor de liefhebber met goeie zenuwen een echte aanrader.