Door E. Frog

Keer op keer heeft ze de gevallen die ze op haar weg tegen kwam rationeel kunnen verklaren, tot haar vader die ook psychiater is, haar kennis laat maken met een aan een rolstoel gekluisterde jongeman genaamd David(Jonathan Rys Meyers). David verandert al snel in Adam, die op zijn beurt dan weer transformeert in Wesley, 2 volledig andere personaliteiten. Na wat opzoekwerk van Cara blijkt dat David’s identiteiten echte personen zijn geweest die allemaal op een bizarre manier zijn gestorven…

 

Als de synopsis het al niet doet, dan zal de trailer je vermoedelijk wel achterlaten met een X-files vibe. Shelter lijkt op het eerste zicht wel een verdwaalde Chris Carter episode waarin Scully op soloavontuur gaat. Misschien heeft schrijver Michael Cooney zich inderdaad wel gespiegeld aan een van de grootste Tv-fenomenen van de nineties, wie zal het zeggen? Wat wel zeker is is dat Cooney zijn stokpaardje opnieuw uitspeelt. Net zoals in Identity, ook van zijn hand, is schizofrenie weer de drijvende kracht achter de film. Maar het is zeker niet het enige dat Cooney in zijn verhaal verwerkt. De film bevat ook nog een debat over geloof vs. wetenschap en een zekere kijk op een hechte vader-dochter relatie. Voor het hoofdpersonage worden al deze elementen obstakels in een persoonlijke queeste die ze zal moeten overwinnen vooraleer ze het raadsel achter David kan ontsluieren. Shelter heeft dan ook een tweevoudige betekenis. Vanzelfsprekend gaat het over alles dat zich schuihoud in de kop van David, maar heeft ook betrekking op het Moore personage dat zich als het ware verstopt achter regels en wetenschap.


 

Een hele boterham om in 1 verhaal te verwerken maar voor het overgrote deel lukt dat wel en krijgen we een spannende en intelligente thriller te zien. Tot we in de laatste acte zonder al te veel aankondiging in het fantastische genre terechtkomen en de film bijna volledig bezwijkt onder het gewicht van een kolossale hoeveelheid mumbo jumbo. Er waren reeds aanwijzingen doorheen de film dat de oplossingen moesten gezocht worden in het bovennatuurlijke, maar waar het uiteindelijk naar toe gaat is wel heel onverwacht en vreemd. Zeker niet onverwacht en vreemd voor creepy Mulder en sassy Scully, maar hier is de shift in genre net iets te groot.

 

Ondanks dat de film zich in de laatste 30 minuten zelf saboteert, kan ik toch niet anders dan dit aanraden aan fans van bovennatuurlijk thrillers. Ik heb me er namelijk geweldig mee geamuseerd, inclusief de knotsgekke plotwending op het einde.

 

Er zijn momenten van potentieel, maar strikt genomen is dit een titel die het gemiddelde net niet haalt. Noise is bij Shelter een gast die geregeld op bezoek komt en shimmer en een wisselende beeldscherpte zijn hier ook geen vreemden. Zwartwaarden zijn dan weer wel goed en contrast is steeds prima. Veel van de problemen kunnen te wijten zijn aan getweak met kleurfilters in post-productie, maar vermoedelijk komt het door een slechte overzetting.


 

Geluid gaat hand in hand met de transfer want de DTS HD 5.1 is amper een toegevoegde waarde. De sub hikt af en toe wel eens en naar het einde toe durft er soms geluid uit 1 van de surround speakers komen, strikt genomen is dit een bedroevende affaire. Zelfs in gedachten nemend dat dit geen explosieve actiefilm is met een plethora aan special effects, is er weinig gedaan om je Shelter echt te laten ervaren. Frontale effecten en stemmen zijn gelukkig mooi gedefinieerd en kristalhelder.