The Avengers

Verre van Low-Key (Loki - Snapt u hem? Snapt u hem?)

Joss Whedon (Buffy, Angel, Dollhouse, Firefly) heeft een goede maand. De door hem geschreven film The Cabin in the Woods krijgt alom goede kritieken en nu draait ook nog eens een door hem geregisseerde film in de bioscoop waar fans reikhalzend naar uitkijken. De desbetreffende film, The Avengers, is echter meer dan alleen de nieuwe film van Whedon, het is ook de nieuwe film met Iron Man, de nieuwe film met Thor, de nieuwe film met The Hulk, de nieuwe film met Captain America en de nieuwe film van Scarlett Johansson. Oftewel, een filmproject dat geen precedent kent. Dit is een van de eerste keren in de historie van de cinema dat allerlei losse filmreeksen verbonden worden in één grote blockbuster, die tegelijkertijd op de verhalen van de reeksen verder bouwt en een gezamenlijk verhaal vertelt.




In comics gebeurt het vaker, zogenaamde cross-overs. Nu is The Avengers ook gebaseerd op een bekend voorbeeld van zo'n cross-over-comic, en zeker voor fans van die stripboeken valt er veel te genieten. Bepaalde verhaalelementen en nieuwe personages komen letterlijk uit de comic, en tijdens de aftiteling wordt er gehint naar een verhaallijn die onder fans zeer hoog aangschreven is. Voor fans van de filmreeks die geen weet hebben van de comics valt er ook genoeg te genieten. Joss Whedon weet namelijk het onmogelijke klaar te spelen: in ruim twee uur weet hij een epos met kop en staart te scheppen, waarbij allé personages, inclusief de bijpersonages, volledig de ruimte geeft te schitteren.

The Avengers bestaat namelijk uit een groep superhelden, met elk hun eigen ego's. Iron Man, een narcistische playboy met een geavanceerd technologisch kostuum. Captain America, een bovennatuurlijk sterke soldaat met een ondoordringbaar schild. The Hulk, een groot, groen, agressief, monsterlijk alter ego van een briljant wetenschapper. Thor, een god met een bovennatuurlijke hamer. Hawkeye, een mens met ongekende mogelijkheden met pijl en boog. Black Widow, een acrobatische Russische spionne. Nick Fury, de baas van het geheel: een mix tussen Jules Winfield en een piraat. Samen moeten ze de wereld redden van een dreiging, nu Thors broer Loki nieuwe krachten én een nieuw leger heeft verzameld.

Alle personages krijgen ruim de tijd om hun vechtkunsten te tonen, en blijken over voldoende one-liners en humor te beschikken om de boel draaiende te houden. De film begint met uitgebreide (her)introducties en een opzet van de plot en zakt in het midden helaas wat in. Er zit een overbodig kwartier in de film waar de vaart verdwijnt en (toegegeven: leuke) dialoog de plaats inneemt. Wanneer de actie losbreekt, praktisch non-stop het laatste uur, betaalt deze introductie zich echter uit. We kennen de personages, en we zien ze nu stuk voor stuk kont schoppen.

De schaal van de actie is enorm. Ook minder belangrijke personages als Black Widow en Hawkeye krijgen een groot aandeel in de gevechten, maar het is vooral The Hulk die de show steelt. The Hulk werd in vorige films redelijk benadeeld, maar met een nieuwe acteur (Mark Ruffalo), een nieuwe techniek (motion capture) en een nieuwe toon (meer humor) blijkt hij - het werd tijd - de ster van de film. De humor van The Hulk is hilarisch, en ook de dialoog van Bruce Banner (The Hulk in zijn menselijke vorm) is uitstekend. De dialoog is sowieso fantastisch. Joss Whedons handelsmerk, zijn humor, is veelvuldig aanwezig zonder de film in het belachelijke te trekken. Vooral hilarisch is de rivaliteit tussen Tony Stark en Captain America, Tony Stark en Thor, Tony Stark en Agent Phil Coulson, Tony Stark en Nick Fury, Tony Stark en The Hulk, etc. Naast een prominente rol voor Tony Stark en The Hulk is dit echter de Black Widow-show, die eindelijk bewijst dat Scarlett Johanssons Black Widow, met het juiste script en de juist regisseur een fascinerend en krachtig personage is. Ook leuk is de introductie van een nieuw personage, Maria Hill, die zelfs tussen alle bekende namen nog weet op te vallen.

Als laatste moet nog de regie genoemd worden. We wisten al lang dat Whedon goed uit de voeten kan met het schrijven van een script, maar ook in regie maakt hij sterke keuzes. Hij houdt de shots lang aan, wat rust geeft in de actiescènes en het verder overbodige gebruik van 3d tenminste niet hoofdpijnopwekkend maakt. Er zijn zelfs een aantal zeer inventieve shots, zoals een stunt gefilmd vanuit een kantelende auto, een one-take waarbij de camera in één virtuoze beweging langs alle helden vliegt, en een shot waarbij de camera letterlijk een looping maakt. Ook het gebruik van cgi is uitstekend, en de actiescènes zijn, mede door de montage en het camerawerk, adrenalineverhogend en enerverend. The Avengers is, afgezien van de wat slepende middenakte, een nagenoeg perfecte zomerblockbuster, en zonder meer de meest geslaagde Marvel-verfilming tot nu toe.

Plaats uw reactie

Naam:

E-mail:

Uw e-mailadres wordt niet getoond.