Door Geoffrey Robyn a.k.a Mad Eye

Deze Britse low-budget film van regisseur Caradog W. James neemt ons mee in de toekomst en brengt ons in een rechtstreekse confrontatie met heersende waarden en normen. Ons hoofdpersonage is wetenschapper Vincent McCarthy. Hij werkt voor het Britse ministerie en zijn taak is er een hoogtechnologische cyborg te ontwikkelen. Zijn project wordt uitgewerkt in een afgelegen ondergrondse bunker, die daarenboven zwaarbewapend is. Vincent voelt dat hij dicht bij zijn doorbraak staat al brengt het uitblijven van succes de nodige frustraties met zich mee. Hoe meer tijd er over gaat, hoe meer zijn geweten hem in een tweestrijd brengt.

Een jonge knappe wetenschapper, Ava, biedt hulp en bekijkt het probleem vanuit een nieuwe invalshoek. Gezien de nieuwe informatie is Vincent meer dan geïntrigeerd. Helaas komt het leven van Ava tot een abrupt einde. In verdachte omstandigheden wordt haar lichaam levenloos aangetroffen. Vincent besluit een hersenscan uit te voeren en dit als input te gebruiken voor het cyborg programma. Deze keer lijkt alles wel te lukken en de android Ava komt tot leven. Helaas blijkt ze over een eigen willetje te beschikken.

Eerst en vooral: de trailer van deze film verschilt enorm met hetgeen je eigenlijk doorheen de runtime van 90 minuten te zien krijgt. Temper die verwachtingen dus maar, want een fim als pakweg Robocop of The Terminator vind je hier niet. Niets is zelfs minder waar. Als je het al ergens mee kan vergelijken, heeft The Machine eerder raaklijnen met de vibes die de klassieker Blade Runner bezit.

The Machine heeft een flinterdun verhaal. James probeert dit te camoufleren door de personages een deftige portie karakterontwikkeling mee te geven. Vooral in het begin zorgt dit nogal voor een stroeve sfeer. Omdat het verhaal weinig om het lijf heeft en men daarenboven te veel gebruik maakt van clichés, is het toevoegen van karakterontwikkelingen een vergeefse moeite. Het remt de snelheid van het verhaal af en haalt de vaart er volledig uit. Het is echter wel zo dat de acteerprestatie van Caity Lotz veel goed maakt. Ze leeft zich vooral zeer goed in in haar rol in als Ava de mens, maar nog meer als de kille android-variant. Het is ongelooflijk hoe ze gestalte heeft gegeven aan deze machine. Hoewel ze een elektronische ‘robot’ speelt, is zij toch het kloppende hart van deze film en vormt zij de reden waarom ik deze titel alsnog als ‘geslaagd’ catalogiseer.

Desondanks de dunne verhaallijn, zijn er toch bepaalde dilemma’s in de film ingebouwd. De centrale vraag die gesteld wordt is: hoe ver kan je gaan in het creëren van leven? Verder wordt specifiek ingezoomd op de relatie tussen wetenschapper en android. Vincent probeert bijvoorbeeld eerst op een bijna vaderlijke manier verschillende dingen, groot en klein, uit te leggen en te verklaren aan de naïeve Ava. Zij is op haar beurt gebeten om dingen te leren en te ontdekken. Het leven in de gewapende bunker is echter helemaal niet naar haar zin. Zij voelt zich gevangen als een vogel in een kooi. De overheid, het ministerie, kijkt nauwgezet toe. Zij zien haar als een supersoldaat, gecreëerd en ontworpen om te doden. In dit opzet, het aanraken van bovengenoemde thema’s, is James wel geslaagd. Ik was blij dat hier veel aandacht aan besteed werd. The Machine wordt hierdoor meer dan een gewone SF-film.

De speciale effecten zijn zonder veel toeters en bellen. James maakt veel gebruik van lens flares, maar ook subtiele kleine trics doen de beleving van de film stijgen. Het kenmerk van de blauwe ogen die opflikkeren in het duister met als achtergrondmuziek synthesizer geluiden doet ons denken aan de eighties. Ok, misschien ietwat gedateerd, maar oh zo sfeervol en passend bij het concept van deze film.

En toch, naar mijn gevoel kon er meer uit de film gehaald worden. Was men iets scherper geweest in de visie of had men met een meer kritische bril naar het thema toe gekeken. Ook de gevechtscènes die opgenomen werden zijn niet altijd even top qua choreografie. Ik raad de film zeker aan, maar hou er rekening mee dat het tempo niet bijster hoog ligt en dat er kleine foutjes in de film geslopen zijn. Maar deze wegen niet op tegen de donkere sfeer en vibe die James met hart en ziel in zijn The Machine gestopt heeft.

(Distributeur: Splendid Film / Verkrijgbaar in de gekende multimedia stores)