Door E. Frog

Ondanks dat er al meer musketiersfilms zijn gemaakt dan dat James Bond Shaken Martini's heeft gedronken, is er nog nooit een productie geweest die 5 sterren waard was.  Maar het is vrij veilig te zeggen dat regisseur Richard Lester aardig in de buurt kwam. Bij zijn 3 Musketeers stond diepgang niet bepaald met stip aangeduid in de agenda, maar met een goeie combinatie van stunts, avontuur en zwierige zwaardgevechten kwam hij al een heel eind. Bovendien kon de film rekenen op de toenmalige starpower van Oliver Reed, Richard Chamberline en Michael York. 

 

Bij Anderson's Musketeers ligt de nadruk opnieuw op zwierigheid en vermaak en dat doet hij niet alleen door de beproefde elementen op tafel te leggen, maar daarbovenop nog eens een wild card uit te spelen. Hij mengt namelijk a la Disney's Pirates een fantasy element in de film waardoor het oude verhaal opnieuw wat onvoorspelbaarheid krijgt. Daarbij werken de Da Vinci gadgets en luchtschepen wonderlijk met de klassieke schrijfsels van Dumas. Het is enkel missus Anderson(Jovovich), hier de rol spelend van de verraderlijke Milady en door de film razend als een 17de eeuwse Resident Alice, die als een tang op een varken staat. 

 

 

Troef wordt er dan weer niet gehaald met starpower of charisma. Ik kan verkeerd zijn, maar het lijkt me vrij onwaarschijnlijk dat de aanwezigheid van oa Matthew Macfadyen, Ray Stevenson, Luke Evans en Logan Lerman, DVD'tjes gaat verkopen. Als er al iemand charisma heeft dan is het wel  Orlando Bloom als de Duke of Buckingham, die iedere scène steelt waarin hij verschijnt. Nooit gedacht dat ik dit ging zeggen, maar voor de onvermijdelijke sequel graag meer Duke, meer Buckingham en meer Orlando.

 

De samenwerking tussen fantasy, Alexandre Dumas en Paul WS Anderson leek een absoluut fiasco op papier, maar het is een vermakelijk popcornavontuur geworden met erg overtuigende SFX(de luchtschepen en oud Parijs zijn fantastisch en overtuigend gerecreëerd in de digitale blender), ouderwetse heroïek en plezante gevechten. En doe je het niet voor de film, doe het dan voor het beeld en geluid, read on...

 

 

De film in zijn totaliteit(film+disc) kan je nog het beste vergelijken met een sappig dom blondje. Er mag dan niet veel onder al die peroxide zitten, je kan er eens mee buitenkomen en plezier mee beleven. Het beeld is van het type waarvoor mensen hun hoofd omdraaien. Klaar, helder beeld met spetterende, maar natuurlijke kleuren en oevers aan details. Contrast is topnotch, zwart is exemplarisch en van de beeldscherpte zullen de ogen beginnen wateren. Bovendien is er geen fout in heel Parijs te vinden, kortom, DFW heeft weer een bommetje in handen!
 

De film heeft alles aan boord om de home cinema opstelling eens een deftige full workout te geven, Jane Fonda is er niks tegen. De sub wordt door de luchtgevechten op proef gesteld, front- en centerspeakers krijgen het aan de stok met mooi afgelijnd stemgeluid en zwaardgekletter en de surrounds zorgen er met de vele omgevingsgeluiden en laterale effecten voor dat de film rondom je tot leven komen. Ruimtelijk effect wordt geweldig toegepast(de grote zalen in het paleis, de velden, etc, alles heeft de juiste klankkleur) en de 3D sturing is zoals ze moet zijn. Samengevat: een DTS HD 5.1 van demokwaliteit!