
Door Ralph Dambacher
14/07/2009
The Visitor
Politiek in een iets te dik jasje
“Like the skin on the drum: the harder you hit us, the louder we become.” Het zijn de woorden van zanger en activist Michael Franti, en het had prima het motto van The Visitor kunnen zijn. Of misschien wel moeten zijn.Wanneer professor Walter Vale voor zijn werk naar New York moet, wacht hem daar een onaangename verrassing. In zijn tweede woning in de stad treft hij twee illegale immigranten aan. De twee – Tarek en Zainab – zijn zich van geen kwaad bewust; ze hebben de sleutel gekregen van een vaag figuur die zich tussenpersoon noemde. De starre Walter besluit het tweetal te helpen en er ontstaat een wat opmerkelijke vriendschap. Totdat het Amerikaanse rechtssysteem het sprookje verstoort: Tarek wordt opgepakt en dreigt over de grens geschopt te worden.
Inderdaad, The Visitor is een film die de multiculturele samenleving verdedigt volgens het principe “geen mens is illegaal". Een nobel streven, waarbij symboliek uiteraard niet geschuwd wordt. Tarek – de immigrant – doet geen vlieg kwaad, en hij is voor Walter – de Amerikaan – zelfs een grote aanwinst in diens leven. Het is dan ook niet de menselijke maat, maar de bureaucratie – gesymboliseerd in een groot gebouw zonder ramen – die beslist dat het zo niet mag zijn. Voor wie er meer symboliek wil: dat muziek verbroedert moge duidelijk zijn wanneer Walter – die het maar niet lukt om piano te spelen – door Tarek wordt omgetoverd tot succesvol trommelaar.
Het voorgaande doet misschien anders vermoeden, maar dit is geen slijmerige film vol metaforen of “yes we can"-activisme. Nee, The Visitor heeft een prima balans gevonden tussen film als entertainment en film als denkvoer. Dit redt het geheel van een toekomst in obscure activistencircuitjes, maar ergens doet het ook afbreuk aan de boodschap die er toch inzit.
Obstakel is hier de rol van Walter. Deze hoofdrol wordt schitterend neergezet door Richard Jenkins, maar het is toch bijrolpersonage Tarek die het grootste drama beleeft. De problemen van de professor zijn bijna verwaarloosbaar: hij heeft lang geleden zijn vrouw verloren en zich daardoor voor de buitenwereld – en alle goede bedoelingen – afgesloten. De film misbruikt de vriendschap met Tarek – die alleen maar sterker wordt naarmate de immigrant verder in de problemen raakt – echter om Walter weer de lol van het leven te laten inzien. “Tarek, bedankt en succes met je dreigende uitzetting. Doei."
Zo krijgt een film vol goede bedoelingen een beetje een bijsmaak door de ongepaste verdeling van de verhaallijnen. Maar dat maakt hem totaal niet onkijbaar. Goede acteurs en de stof tot nadenken maken het een waardevolle kijkervaring voor wie er voor openstaat.







DVD

14/07/2009

A-Film

16:9 Anamorph (1.77)

DD 5.1

Nederlands, Frans
