Total Recall

De remakes vliegen ons de laatste jaren om de oren en zeker nu moet Paul Verhoeven het ondergaan. Binnen afzienbare tijd zal Robocop de bioscopen aandoen en er zijn plannen voor een remake van Starship Troopers. Nu is Total Recall te zien, met Colin Farrell in de rol van Douglas Quaid en onder regie van Underworld-regisseur Len Wiseman. Als dat maar goed gaat...



De geruchtenstroom moest ons doen geloven dat deze versie van Total Recall dichter bij het korte verhaal van Philip K. Dick zou liggen, maar niets is minder waar. Het is gewoon een minder geïnspireerde remake van de Verhoeven-klassieker, met de aantekening dat de film zich nu geheel afspeelt op aarde. Douglas Quaid is nog steeds de onbegrepen en verveelde arbeider met mooie vrouw maar lullige baan, ditmaal fabrikant van artificiële robotten. Quaid droomt ervan ooit eens naar Mars te reizen, maar omdat dit onbetaalbaar is, kiest hij ervoor om Rekall aan te doen, een bedrijf dat levensechte dromen aanbiedt. Zodra Quaid de uitdaging aangaat, blijkt dat hij de superspion Hauser is, de rechterhand van de kwade genius Cohaagen. Weer gereactiveerd als Hauser gaat de beste man met de rebellen de strijd aan tegen Cohaagen en zijn eigen vrouw Lori die ook van de slechte kant blijkt te zijn.

Total Recall is een bizarre film. Het is namelijk op zichzelf best een adequate actieklapper met veel achtervolgingen, schietpartijen en ga zo maar door. Helaas moet de film - of hij het wil of niet - wedijveren met Verhoevens film en daar zit de ultieme crux. Was het origineel nog een inventieve en behoorlijk gewelddadig Schwarzenegger-vehikel, daar is de remake een wat tamme aangelegenheid. Verwacht geen bloed en zeker geen fijne oneliners, want de afwezigheid van Arnie doet zich behoorlijk gelden. Farrell is best een geloofwaardige actieheld, maar het charisma en de brute kracht die Schwarzenegger lieten zien, mist Farrell compleet.

Daar komt bij dat de grenzen die Verhoeven altijd opzoekt hier volledig weg zijn. Behalve een wat ongemakkelijke en goedkope drie-borsten-moment is het allemaal behoorlijk dertien in een dozijn. De achtervolgingen zijn adequaat, maar ook wel erg herhalend. Eindeloos moet Quaid/Hauser onmenselijke sprongen maken die wel erg aan parkour doen denken. De ambiguïteit die het origineel zo interessant maakte (is het nou een droom of werkelijkheid?) wordt hier compleet losgelaten. Er is geen twijfel of het realiteit is of niet, je hebt zelfs het idee dat de scenarioschrijvers aandachtig hebben zitten luisteren naar het audiocommentaar van Verhoeven en Schwarzenegger en dit bijna ad verbatim hebben overgenomen.

Waar de film helaas nog het meest teleurstelt is op het gebied van de personages. Quaid/Hauser is buiten zijn unieke kwaliteiten als superheld een redelijk mat personage, de tijdloze charme van Schwarzenegger is ver te zoeken. Ook Cohaagen stelt als slechterik hevig teleur wat extra treurig wordt, wetende dat de man wordt vertolkt door niemand minder dan Bryan ‘Breaking Bad’ Cranston. Niet dat dit aan Cranston ligt, maar daar waar Cohaagen in het origineel nog een schmierende en ultieme bad-ass was met toch ook tragisch menselijke trekjes als het op Hauser aankomt, is Cohaagen in deze remake een figuur dat amper in het verhaal voorkomt. Cultfiguur Richter is zelfs helemaal uit het script geschreven en in feite overgenomen door Quaids vrouw Lori; wat enigszins bizar is aangezien Michael Ironsides heerlijke vertolking in het origineel nog de minnaar van Lori was. Lori zelf (Kate Beckinsale) is overigens nog de meest in het oog springende aanwezigheid, zij kan zich meten met Quaid/Hauser en is een typische power-woman. Ook Melina (Jessica Biel) is weer van de partij, maar meer dan een fraaie aanwezigheid is ze helaas niet.

Total Recall is een bijna voorspelbare teleurstelling. In geen opzicht is het een verbetering op het origineel of voegt hij iets toe waardoor de film nog enigszins interessant kan zijn. Het is schrijnend dat de grenzen van meer dan twintig jaar geleden nu compleet verdwenen zijn; dit is gewoon een blockbuster die zoveel mogelijk geld moet zien te verdienen. Dit kan natuurlijk liggen aan het feit dat Verhoeven altijd zijn eigen plan trok en geen tot weinig concessies wenste te maken, maar van enige originaliteit is hier nauwelijks sprake. Total Recall is in feite een potpourri van het origineel, de futuristische wereld van Blade Runner en de storm troopers van Star Wars. En toch. Toch is Total Recall geen rampzalig debacle, het is allemaal aardig gefilmd en de acteurs doen - buiten Cranston die geen ruimte krijgt - wat ze moeten doen. En heb je om de een of andere kierewiete reden het origineel nog nooit gezien, dan kan het zelfs een goede film zijn. Maar anders is er eigenlijk maar één zinnig woord dat Total Recall perfect omschrijft: zinloos.

Plaats uw reactie

Naam:

E-mail:

Uw e-mailadres wordt niet getoond.