Un Lac

Buiten de lijntjes

Phillipe Grandrieux debuteerde met het weerbarstige Sombre, vervolgde zijn oeuvre met het eveneens schokkende Un Vie Nouvelle en keert terug met zijn meest recente film Un Lac. Het ruwe uiterlijk van de vorige films staat nog steeds overeind in Un Lac, maar Grandrieux kiest voor minder heftige onderwerpen. Dat betekent niet dat dit een luchtige film is, want het ongrijpbare drama staat nog steeds op de eerste plaats.




In Un Lac volgen we de iets te innige band tussen een broer en een zus die met hun familie in een geïsoleerde omgeving wonen. Nooit verlaten we het spierwitte sneeuwlandschap rond het meer waar ze wonen en tekenen van de bewoonde buitenwereld zijn spaarzaam. Tot er een jonge man, van de leeftijd van de broer en eveneens een houthakker, zijn intrede doet in het woongebied van het gezin. De relatie tussen broer en zus komt onder spanning te staan door de inbreng van de vreemdeling.

In de film blijven het expliciete geweld en seks en de heftige themas van Sombre en Un Vie Nouvelle grotendeels afwezig. Het uiterlijk van de film is net zo ongrijpbaar. Ook hier zijn veel beelden onderbelicht, schokkerig uit de hand geschoten en onscherp. Nieuw zijn de overbelichte beelden, waarbij de sneeuw het licht op zo'n wijze weerspiegelt dat wederom moeilijk te zien is wat er gebeurt. Het is een stijl die Grandrieux inmiddels tot in de puntjes beheerst, maar die het de kijker niet makkelijk maakt. De sfeer is sprookjesachtiger dan in de vorige films, geholpen door het mysterieuze en duistere landschap. De film wordt daardoor spannender en kruipt visueel meer onder de huid dan bijvoorbeeld Sombre. Un Lac is daardoor iets minder afstandelijk en afstotelijk dan de vorige werken van Grandrieux. Maar makkelijker wordt het er niet op.

Zo is er het probleem dat het verhaal nog steeds is teruggebracht tot een aantal stukjes dialoog en subtiele plotelementen. De plot is vrijwel verstopt binnen de subtiele en trage scènes, de onduidelijke en poëtische beelden. De emotionele wereld van de personages is ongrijpbaar. We zien de heftige huilpartijen en ruzie's, maar we zien niet waar ze vandaar komen. We krijgen als publiek geen handvatten. Dat is redelijk problematisch, want doordat we de emoties die we zien niet kunnen verbinden aan een duidelijke plot komen ze soms uit de lucht vallen. Aan de andere kant werkt het wel het mysterie, de onaardse en sprookjesachtige sfeer in de hand. De emoties blijven immers heftig, ook zonder precies de oorzaak te weten.

Un Lac is niet Grandrieux's beste film, maar wel zijn meest volwassen. Hij leunt niet op de schoktechnieken waar hij soms op terug greep, hij heeft zijn visuele stijl gestroomlijnd tot (im)perfectie en in tegenstelling tot vorige films vervalt deze eigenlijk nooit in saaiheid. Ondanks dat de plot beter of duidelijker had kunnen zijn, is Un Lac een sterke film van een krachtig filmmaker. Het gebruik van geluid moet vooral vermeld worden, want de film komt tot leven in (het gebrek aan) geluid. Het knisperen van de sneeuw, het gesnuif van paarden, het breken van takken, de bijl die in het hout neerslaat en de splinters die van de boom afvliegen. In de details komt de film tot leven, vooral omdat Grandrieux de grote lijnen verbergt.

Plaats uw reactie

Naam:

E-mail:

Uw e-mailadres wordt niet getoond.