Un Ange a la mer

‘Don’t judge a book by its cover’, zeggen de Engelsen. Anno 2011 zou je hetzelfde over een DVD kunnen zeggen. Toch is dat precies wat ik deed toen ik het DVD-hoesje van Un ange a la mer zag: dit ziet eruit als een arthousefilm die zichzelf erg serieus neemt. Maar omdat ik wel vaker word verrast door een film hield ik het Engelse gezegde in mijn achterhoofd en drukte ik toch nieuwsgierig op ‘Play’. Anderhalf uur later wist ik dat dit een film is die je prima op zijn hoesje kunt beoordelen.



Un ange a la mer gaat over de 12-jarige jongen Louis, die samen met zijn ouders en broer Quentin in het zuiden van Marokko woont. Louis is een gelukkige jongen die graag voetbalt met zijn broer en vrienden. Op een dag roept Louis’ vader hem middenin een partijtje voetbal bij zich, omdat hij hem een geheim wil vertellen. Een geheim dat hij alleen aan Louis wil vertellen en alleen op voorwaarde dat Louis het aan niemand vertelt. Louis’ vader is depressief en onthult dat hij nog dezelfde avond zelfmoord wil plegen. Vanaf dat moment keert de jongen in zichzelf en is hij voortdurend bang dat zijn vader de daad bij het woord zal voegen. Louis houdt hem steeds nauwlettend in het oog en hoopt dat zijn vader zich toch nog zal bedenken.

De termen ‘arthouse’ en ‘erg serieus’ zijn zeker van toepassing op Un ange a la mer. Deze film zit vol gekwelde blikken en symbolische, veelzeggende shots. Zo vol zelfs, dat het geheel nogal fragmentarisch en gekunsteld overkomt. Op de website van deze film (www.unangealamer.be) is een document te vinden van niet minder dan vijftien A4’tjes met de uitleg van alle symboliek. Niets blijkt aan het toeval te zijn overgelaten en werkelijk ieder shot heeft een diepere betekenis. Dit ligt er in de film dik bovenop, waardoor het moeilijk is om in het verhaal te komen en mee te leven met de personages.

Daarbij is het moeilijk te geloven dat Louis zo’n gelukkige jongen is binnen het gezin met een depressieve vader en een labiele moeder, die wel heel vreemd reageert op de plotselinge gedragsverandering van haar jongste zoon. Een vleugje (zwarte) humor en een paar eetlepels karakteropbouw hadden de film naar een hoger plan kunnen tillen. Gezien de korte speeltijd (86 minuten) was hier zeker ruimte voor geweest. Want waarom moet je medelijden hebben met een nare man, die zijn zoontje met een vreselijk geheim opzadelt en die voor zijn plezier katjes doodrijdt, met datzelfde zoontje op de achterbank om de score bij te houden? Zulke beelden zijn van veel meer betekenis als je vader en zoon eerst hebt leren kennen als leuke mensen die altijd samen gaan vissen of voetballen. Dat de zoon een aardje naar zijn vaartje blijkt te zijn, maakt het des te moeilijker om sympathie voor de karakters te voelen.

Aangezien Un ange a la mer wel met verschillende prijzen is bekroond (onder andere Beste film en Beste acteur op het Karlovy Vary 2009), was ik benieuwd wat andere mensen van deze film vonden. Even googelen leverde woorden op als ‘prachtig’, ‘eerlijk’ en ‘geloofwaardig’. Er zijn dus zeker filmfans die deze film wél geweldig vinden. En als je ervan houdt om lekker te puzzelen op de diepere betekenis van elk detail, dan zal je waarschijnlijk erg genieten van Un ange a la mer en er lang over napraten. Als je - net als ik - gelooft dat er ook in moeilijke tijden ruimte is voor wat humor, kijk dan lekker Little Miss Sunshine (nog) een keer.

De schijf
De DVD bevat naast de film en trailer enkele extra’s, bestaande uit audiocommentaar van de regisseur en interviews met de regisseur en hoofdrolspelers. Helaas worden deze Franstalige extra’s niet Nederlands ondertiteld, waardoor zij voor de gemiddelde kijker niet goed te volgen zijn. Dit komt overigens mede doordat het geluid aan de zachte kant is. De interviews zijn qua beeld en geluid ook van matige (homevideo-) kwaliteit. Al met al krijg je als kijker het gevoel dat de extra’s nu eenmaal moesten worden toegevoegd, maar dat het vooral niet te veel tijd en moeite mocht kosten.

Plaats uw reactie

Naam:

E-mail:

Uw e-mailadres wordt niet getoond.