Film-O-Rama Beter Beeld & Geluid, home cinema Nieuws Buis Agenda Bios Welbeschouwd Columns Film-O-Rakel Film-O-Rama Afmelden Profiel Aanmelden Registeren

 

01/07/2010

Valentin

Op het eerste gezicht lijkt het makkelijk scoren. Neem een schattig jongetje van een jaar of acht die lichtelijk loenst, zet hem een iets te grote bril op en laat hem dan ook nog eens bij tijd en wijlen rond lopen in een zelfgemaakt ruimtepak. Bij een hoger schattigheidsgehalte zou het universum imploderen, althans dat probeert men op het moment bij CERN te bewijzen. Toch pakt het allemaal uiterst sympathiek uit en het op zijn eigen jeugd gebaseerde verhaaltje van de Argentijnse regisseur Alejandro Agresti boeit tot de laatste minuut.




Het jongetje waar het allemaal om draait heet Valentín (Rodrigo Noya) en woont bij zijn oma. Hij is door zijn inmiddels gescheiden ouders min of meer in de steek gelaten en Valentín is hier met regelmaat erg verdrietig om. Valentín vult zijn dagen met naar school gaan en het maken van materiaal voor astronauten. Hij bouwt raketten, ruimtepakken en niet geheel onbelangrijk ruimteschoenen, voor het gebrek aan zwaartekracht (misschien belangrijk om te vermelden is dat de film zich afspeelt in 1969, vlak voor de maanlanding van Neil Armstrong). Wanneer hij te horen krijgt dat zijn vader (Alejandro Agresti) een nieuwe vriendin heeft en dit wel eens zijn nieuwe moeder kan worden, besluit hij een dagje met de 22-jarige dame op stap te gaan om er voor te zorgen dat zij hem ook als zoon wil.

Regisseur Alejandro Agresti is een geboren en getogen Argentijn die opgroeide ten tijde van de Vuile Oorlog. Na deze heelhuids te hebben doorstaan besloot hij te verhuizen naar Nederland om aldaar films te gaan maken. Dit deed hij niet geheel onverdienstelijk, aangezien zijn geheel Spaanse gesproken film Boda Secreta (Secret Wedding) in 1989 het Gouden Kalf won voor Beste Nederlandse Film. Nadat hij het idee kreeg dat hij in Nederland niet meer op waarde werd geschat, verhuisde hij weer terug. Coproducties met Nederland bleef hij maken waardoor hij met zijn film Valentín, die dus ook een coproductie was, een Gouden Kalf won voor beste regisseur.

De film werd geproduceerd door Laurens Geels en het was een van de laatste films van diens productiebedrijf First Floor Features, dat Geels halverwege de jaren tachtig samen met Dick Maas oprichtte. Na jarenlang een mooie balans te hebben ontwikkeld tussen grote publieksfilms als Flodder, Amsterdamned, Lang Leve de Koningin en Karakter en het kleinere werk als Abel en De Noorderlingen richtte het bedrijf zich vanaf de millenniumwisseling met Down en Tom & Thomas meer op internationale coproducties. Valentin past binnen dit beleid, maar steekt qua kwaliteit boven de rest uit.

Valentin bevat naast de hierboven reeds beschreven schattigheid, een fijne nostalgie naar de jaren zestig. Het opgroeien met gescheiden ouders was in die tijd zeldzamer dan tegenwoordig en de fascinatie met de ruimtevaart is gezien het tijdsbeeld beter te begrijpen. De film is enerzijds grappig, maar weet ook te ontroeren. Het verdriet van het jongetje en de drang geliefd te worden, voelen oprecht. Dit komt ongetwijfeld enerzijds door het autobiografische script, maar is ook zeker de verdienste van de jonge Rodrigo Noya die de zware hoofdrol met verve draagt. De enige vormfout die Agresti maakt, is het af en toe onnodig doorbreken van de vierde wand, door het jongetje tegen de camera te laten praten. Hierdoor wordt de zeepbel onnodig doorgeprikt en verlaten we het Argentinië van de jaren zestig noodgedwongen. Als verhaalaandrijver had hij het foefje niet nodig, want hij maakt immers al gebruik van vaak wel grappige de voice-over.

De DVD van Homescreen Entertainment bevat naast enkele trailers een erg kort, met filmfragmenten opgevuld interview met regisseur Agresti. Niet heel erg opzienbarend.





DVD

15/06/2010

Homescreen

16:9 Anamorphic, Kleur

Dolby Digital 5.1, Spaans

Nederlands, Frans

Plaats uw reactie

Marnix op 01/07/2010

Ik heb de film al een flinke poos thuisliggen en het is een van mijn favorieten. Een ode aan dromen en fantasie en de vasthoudendheid, ondanks de harde werkelijkheid die vaak binnendringt. De schattigheid ligt er inderdaad wat dik bovenop, maar het is allemaal zo onschuldig dat dat eigenlijk niet uitmaakt...
Naam:
E-mail:

Uw e-mailadres wordt niet getoond.