Film-O-Rama Beter Beeld & Geluid, home cinema Nieuws Buis Agenda Bios Welbeschouwd Columns Film-O-Rakel Film-O-Rama Afmelden Profiel Aanmelden Registeren

 

27/07/2009

Verboden te zuchten

Stijlvol en afstandelijk

Een heel subgenre van films met dolende protagonisten beheerst nu al jaren de filmhuizen. Jonge mensen die vast zitten in het leven, eenzame buitenstaanders en apathische underdogs spreken blijkbaar tot de verbeelding. Een probleem met films over stuurloze personages is dat er een balans gevonden moet worden die de film spannend houdt. Een personage dat slechts stuurloos door de film heen dwaalt levert niet per definitie een spannende film op, en het lukt alleen de grootste onder de filmmakers (Tsai Ming-Liang, Jim Jarmusch) om de film boeiend te houden en toch de doelloosheid op een overtuigende manier over te brengen op de kijker.





Stockman komt met Verboden te Zuchten een heel eind in de goede weg. Hij begrijpt dat hoofdpersoon Joris als buitenstaander niet een hele film kan dragen. De beste momenten zijn dan ook de ontmoetingen die hij heeft met andere personages. Joris, een jonge student in Brussel, besluit te vertrekken naar Portugal. Op het laatste moment gaat dit plan niet door; Joris begint door de stad te zwerven en wordt een toerist in zijn eigen woonplaats. Van deze afstand krijgt hij de stad van een heel andere kant te zien. Hij ontmoet allerhande boeiende personages, zoals een fantasievol jong meisje en een oude misantroop die allerhande cynische levenslessen rond strooit.

Verboden te Zuchten is geen hoogvlieger, maar weet met de prachtige zwart/witfotografie wel de hele speelduur te boeien. De stad Brussel is gehuld in schaduwen, druilerig weer en donkere steegjes. De camera weet mooi vast te leggen dat Brussel het summum is van Europa, dan weer dorps, dan weer stedelijk, dan weer westers, dan weer zuidelijk qua sfeer. Ook de vele talen die gesproken worden versterken het gevoel van Brussel als vergaarbak van Europa. Engels, Frans, Duits en Vlaams passeren de revue. Het is hierdoor goed te begrijpen dat Joris zich verloren voelt in deze stad. Het gebruik van taal is opvallend, maar bij vlagen ook erg pretentieus, waarbij de gemiddelde studentikoze platitudes over eenzaamheid en liefde niet geschuwd wordt.

De hang van de film naar literaire dialoog en de filmische verwijzingen naar Nouvelle Vague en Neorealisme maken hem soms iets te hoogdravend voor zijn eigen doen. De extra’s verhelderen veel van deze keuzes echter. In de korte documentaire Verboden te Fietsen legt regisseur Alex Stockman zijn keuze uit voor bepaalde stijlelementen. Ook inspiratiebronnen als Willem Frederik Hermans, klassieke componisten en regisseurs worden uitgediept. Dit zorgt voor een gezonde aanvulling op een wat afstandelijke film. Zo blijkt dat de sterkste scènes in de film, die met een Franstalig jong meisje, deels geïmproviseerd zijn door de 10-jarige actrice. Ook mooi is de korte film In de Vlucht die als een voorloper gezien kan worden van Verboden te Zuchten. Enkele scènes uit In de Vlucht komen letterlijk terug in de hoofdfilm.

Hoewel Verboden te Zuchten als film soms iets te hoogdravend en afstandelijk is om erg goed te worden, blijft de film wel boeien. Dit komt door enkele interessante bijpersonages, de mooie fotografie en de prachtige sfeer. De disc maakt het plaatje compleet. De goede beeldkwaliteit en verzorgde extra’s maken dit geen verkeerde keuze voor iemand die houdt van Belgische cinema of dolende hoofdpersonages.





DVD

04/05/2009

Corridor films

4/3 1.66

Stereo 2.0

Nederlands, Frans, Engels