The Miracle of Life (2013)Afgelopen zomer kreeg ik tijdens mijn vakantie een leuke email.
Hellraiser (1987)Frank Cotton is een man op zoek naar het ultieme genot.
The Texas Chain Saw Massacre (1974)Sally en haar invalide broer Franklin willen de vakantie doorbrengen in het verlaten huisje van hun grootouders.
Candyman (1992)Laatstejaarsstudente Helen Lyle maakt samen met haar vriendin Bernadette een thesis over stadslegendes.
A Nightmare on Elm Street (1984)Vier tieners hebben allen afschuwelijke nachtmerries waarin dezelfde figuur centraal staat.
25/09/2013
You're Next (2011)
Adam Wingard
Aubrey en Paul Davidson besluiten hun 35e huwelijksverjaardag deftig te vieren en nodigen daarom hun vier kinderen en partners uit.
Wanneer iedereen de ouderlijke riante villa bereikt, is men aanvankelijk verheugd elkaar terug te zien. Toch is het blijde weerzien van korte duur, want ze zitten nog maar pas aan de eettafel of het bekvechten kan beginnen. Op het moment dat Tariq, het vriendje van dochter Kelly, buiten iets vreemd opmerkt en door het raam gaat loeren, krijgt het familiefeest echter een bloederige wending. Een gemaskerde moordenaar, gewapend met een kruisboog, schiet een pijl in het hoofd van de onfortuinlijke schoonzoon in spe. Volledig in paniek vluchten de familieleden de kamer uit en komen tot de constatatie dat er niet één, maar drie psychopaten in en rond het huis lopen. Hysterie en in leven blijven worden cruciale keywords tot één van hen zich onverwachts ontpopt tot een survivor / moordmachine en van plan is de killers een koekje van eigen deeg te geven.
Het aantal goede slasherfilms kan je de laatste jaren op één hand tellen en maar heel af en toe komt er een voor die buitengewoon goed is. You’re Next mag je zonder twijfel bij de tweede categorie voegen. Naar goede gewoonte start de film met een spannende moordscène. Kwestie om met de deur, of in dit geval met de bijl, in huis te vallen. Daarna wordt er even wat gas teruggenomen om de familie Davidson voor te kunnen stellen. Zet je die openingsscène even aan de kant, zou je bijna durven denken dat dit een familiedrama wordt. Een overemotionele moeder, een ietwat zwijgzame broer en twee andere broers die elkaar amper kunnen luchten. Dit zorgt voor taferelen die best te vergelijken vallen met Festen (Thomas Vinterberg), maar na een klein half uur slaat de toon terug om en is er sprake van pure horror!
Vanaf dan heb je geen enkel rustig moment meer en zit je op de rand van je zetel. Maar deze film is niet alleen spannend, hij is bovendien met momenten heerlijk creepy en redelijk bloederig. De moordenaars gebruiken niet alleen een kruisboog, naar goede gewoonte zijn er ook messen, bijlen en machetes van dienst. Dit resulteert in lekkere bloody en gore scènes die je meer gewend bent van de slashers uit de eighties. De jaren tachtig waren dan ook gouden tijden voor de slasherhorror en brachten enkele regelrachte klassiekers met zich mee. Vanaf de jaren negentig kwam er slechts af en toe een film uit die het bekijken waard was. Cold Prey is daar een goed voorbeeld van, maar Scream (Wes Craven) is volgens mij een van de laatste slashers die zowel origineel als vernieuwend was. You’re Next is ook zo’n film die een frisse wind doet waaien in het horrorgenre, want hij is zo slim geschreven dat je als genreliefhebber niet anders kan dan deze horrorparel te omarmen.
Regisseur Adam Wingard speelt met de clichés zoals een peuter dat met zijn blokjes doet. Zo is er een moment dat de personages merken dat hun mobiele telefoons geen bereik hebben. Maar natúúurlijk denk je bij jezelf, totdat een van de familieleden op de proppen komt met een verklaarbare reden: de moordenaars maken gebruik van een stoorzender! Een bijzonder simpele uitleg, dat wel, maar het maakt het enigszins logisch. Wat in soortgelijke films een cliché is, krijgt hier een aannemelijke verklaring. Ook door de filmmuziek krijg je het gevoel dat je naar een slasher zit te kijken uit de goeie ouwe tijd. De score doet zelfs terugdenken aan de gloriedagen van John Carpenter. Qua acteerwerk valt er daarentegen niet veel te zeggen. Iedereen doet zijn best, behalve dan misschien Barbara Crampton (Re-Animator, From Beyond) als Aubrey. Die is klaarblijkelijk fan van het begrip overacting, maar voor dat storend zou kunnen worden steken de gemaskerde moordenaars daar een stokje voor. Echt bekende koppen zal je hier niet vinden, enkel AJ Bowen (The Signal, a Horrible Way to Die) en Rob Moran (Dumb and Dumber, Shallow Hal) doen een belletje rinkelen. Weliswaar leuk om aan te halen is de bijrol van regisseur Ti West (The Roost, The Innkeepers) als Tariq, een kunstzinnig regisseur van arthousedocumentaires.
Genreliefhebbers weten maar al te goed dat regisseur Adam Wingard hier niet aan zijn proefstuk toe is, maar met deze film zet hij zichzelf op de kaart als één van de meest beloftevolle horrorregisseurs. You’re Next combineert het home-invasiongenre en de slasherhorror op een unieke manier en laat je geen seconde los. Het zou me dus helemaal niet verbazen moest deze horrorfilm een klassieker worden. Hij bulkt alleszins van het potentieel.
Het aantal goede slasherfilms kan je de laatste jaren op één hand tellen en maar heel af en toe komt er een voor die buitengewoon goed is. You’re Next mag je zonder twijfel bij de tweede categorie voegen. Naar goede gewoonte start de film met een spannende moordscène. Kwestie om met de deur, of in dit geval met de bijl, in huis te vallen. Daarna wordt er even wat gas teruggenomen om de familie Davidson voor te kunnen stellen. Zet je die openingsscène even aan de kant, zou je bijna durven denken dat dit een familiedrama wordt. Een overemotionele moeder, een ietwat zwijgzame broer en twee andere broers die elkaar amper kunnen luchten. Dit zorgt voor taferelen die best te vergelijken vallen met Festen (Thomas Vinterberg), maar na een klein half uur slaat de toon terug om en is er sprake van pure horror!
Vanaf dan heb je geen enkel rustig moment meer en zit je op de rand van je zetel. Maar deze film is niet alleen spannend, hij is bovendien met momenten heerlijk creepy en redelijk bloederig. De moordenaars gebruiken niet alleen een kruisboog, naar goede gewoonte zijn er ook messen, bijlen en machetes van dienst. Dit resulteert in lekkere bloody en gore scènes die je meer gewend bent van de slashers uit de eighties. De jaren tachtig waren dan ook gouden tijden voor de slasherhorror en brachten enkele regelrachte klassiekers met zich mee. Vanaf de jaren negentig kwam er slechts af en toe een film uit die het bekijken waard was. Cold Prey is daar een goed voorbeeld van, maar Scream (Wes Craven) is volgens mij een van de laatste slashers die zowel origineel als vernieuwend was. You’re Next is ook zo’n film die een frisse wind doet waaien in het horrorgenre, want hij is zo slim geschreven dat je als genreliefhebber niet anders kan dan deze horrorparel te omarmen.
Regisseur Adam Wingard speelt met de clichés zoals een peuter dat met zijn blokjes doet. Zo is er een moment dat de personages merken dat hun mobiele telefoons geen bereik hebben. Maar natúúurlijk denk je bij jezelf, totdat een van de familieleden op de proppen komt met een verklaarbare reden: de moordenaars maken gebruik van een stoorzender! Een bijzonder simpele uitleg, dat wel, maar het maakt het enigszins logisch. Wat in soortgelijke films een cliché is, krijgt hier een aannemelijke verklaring. Ook door de filmmuziek krijg je het gevoel dat je naar een slasher zit te kijken uit de goeie ouwe tijd. De score doet zelfs terugdenken aan de gloriedagen van John Carpenter. Qua acteerwerk valt er daarentegen niet veel te zeggen. Iedereen doet zijn best, behalve dan misschien Barbara Crampton (Re-Animator, From Beyond) als Aubrey. Die is klaarblijkelijk fan van het begrip overacting, maar voor dat storend zou kunnen worden steken de gemaskerde moordenaars daar een stokje voor. Echt bekende koppen zal je hier niet vinden, enkel AJ Bowen (The Signal, a Horrible Way to Die) en Rob Moran (Dumb and Dumber, Shallow Hal) doen een belletje rinkelen. Weliswaar leuk om aan te halen is de bijrol van regisseur Ti West (The Roost, The Innkeepers) als Tariq, een kunstzinnig regisseur van arthousedocumentaires.
Genreliefhebbers weten maar al te goed dat regisseur Adam Wingard hier niet aan zijn proefstuk toe is, maar met deze film zet hij zichzelf op de kaart als één van de meest beloftevolle horrorregisseurs. You’re Next combineert het home-invasiongenre en de slasherhorror op een unieke manier en laat je geen seconde los. Het zou me dus helemaal niet verbazen moest deze horrorfilm een klassieker worden. Hij bulkt alleszins van het potentieel.
