05/02/2012

L'assaut

Gegijzeld genre

Op 24 december 1994 gingen vier gewapende mannen vermomd als Algerijnse politieagenten aan boord van vlucht 8969, die van een Algerijnse luchthaven naar Parijs zou vliegen. Ze kaapten zo het vliegtuig en namen de 220 passagiers en de twaalf bemanningsleden in gijzeling. De mannen waren leden van de Groupe Islamique Armé (GIA), een moslimfundamentalistische terreurorganisatie, die al enkele moorden op zijn naam had staan. Frankrijk besloot na lange tijd in te grijpen en stuurde er de GIGN, de Franse anti-terrorisme eenheid, op af. Tijdens de urenlange gijzeling vielen uiteindelijk zeven doden, en waren dertien passagiers, drie crewleden en elf GIGN-leden gewond geraakt. Nu dus een film over deze - ik citeer de dubieuze beschrijving op de hoes - “legendarische kaping van 1994”.

Tijdens de film kijken we mee met de verschillende personen die betrokken zijn bij deze gijzeling, zo volgen we onder andere een GIGN-kapitein, een adviseur van de minister van buitenlandse zaken, en de vier gewapende GIA-leden. Hierdoor wordt de film vooral een reconstructie van de gijzeling, zonder dat je al te veel bij het verhaal betrokken wordt. Regisseur Leclercq probeert wel een dramatisch randje te geven, met name door wat beelden van het dagelijkse leven van de GIGN-kapitein te laten zien. Maar het doet wat verplicht aan in mijn ogen, want voor mij blijft die GIGN-kapitein een behoorlijk inwisselbaar personage.

De terroristen waren wel beter uitgewerkt. Ze worden echt als gruwelijke en meedogenloze personen afgebeeld; ze schieten zonder pardon onschuldige passagiers neer en drukken maar al te graag met hun pistolen in de gezichten van de passagiers. Ze creëren een constante dreiging, wat ervoor zorgt dat de scènes in het vliegtuig ontzettend spannend zijn. Helaas worden deze te vaak afgewisseld met clichématig geneuzel over de onderhandelingen. Dat heb je allemaal al zo vaak gezien.

Leclerq heeft voor een aparte visuele stijl gekozen die ik zeker begrijp, maar die mij persoonlijk totaal niet aansprak. Het kleurenpalet is uiterst gering: alles is grauw en de weinige kleuren die er zijn, zijn ontzettend dof. Hierdoor krijgt de film zeker een naar sfeertje, maar ik vond het vooral erg onrealistisch ogen. Waarom dan niet volledig in zwart-wit?

Al met al is met The Assault helemaal niet zoveel mis, het punt is alleen dat er zoveel gijzelfilms zijn die hetzelfde laten zien in een andere setting, en vaak nog een stuk beter. Om dan je publiek te overtuigen zul je toch van goede huize moeten komen. Visueel lukt het Leclercq in mijn ogen niet, maar de actiescène aan het einde heeft hij dan weer wel strak geregisseerd. De chaos en paniek worden goed in beeld gebracht en het geluid van de wapens gaat door merg en been. Maar helaas zijn die paar minuten het enige waar je in mijn ogen de film voor dient aan te schaffen, of je moet nog nooit een gijzelfilm gezien hebben.

De Schijf
Vanwege het grauwe kleurenpalet is deze film niet bepaald showmateriaal voor je grote HD-televisie, maar dat ligt dus aan de film en niet aan de uitgave van de blu-ray. Hetzelfde geld voor het geluid. Het HD-geluid is overweldigend tijdens de actiescène, maar de rest van de tijd merk je weinig van de meerwaarde van HD-geluid. De film bevat overigens geen menu of extra’s.

Met de hoes van de film is wel wat meer mis, naast die dubieuze uitspraak die ik eerder citeerde. De film wordt namelijk gepresenteerd als The Assault, en op de achterkant van de blu-ray staat dat de film Engels gesproken is, terwijl het dus een Franse film is. Of dit gedaan is om meer kopers te trekken weet ik niet, maar ik vind het erg slordig.