Door Veronique Kootstra
29/06/2010
Misdadig
Ik heb hoge verwachtingen voor de eerste film van de dag; My Son, My Son, What Have Ye Done, geregisseerd door Werner Herzog en geproduceerd door David Lynch; een perfecte samenwerking tussen twee legendarische filmmakers.
My Son, My Son, What Have Ye Done
De film, gebaseerd op een waargebeurd verhaal, gaat over Brad (Michael Shannon) die zijn moeder vermoord heeft en zich vervolgens in hun huis heeft opgesloten. De politie-inspecteur, gespeeld door Willem Dafoe, probeert met de hulp van de verloofde van Brad, de regisseur van de lokale theater groep waar Brad deel van uitmaakte en de buren, een beeld te vormen van Brads gecompliceerde karakter en de gebeurtenissen voorafgaande aan de moord. En hoe een gewone, aardige jongen in staat was om deze brute misdaad te plegen.
Werner Herzog is er in geslaagd om deze gecompliceerde en tragische karakterstudie van Brad weer te geven door de ogen van andere karakers. Op geen enkele manier probeert Herzog het serieuze onderwerp en tragie van de gebeurtenissen met humor ondermijnen, maar hij weet de droge humor op sommige momenten in het verhaal te integreren zonder dat het misplaatst is.
The Secret In Their Eyes
Na een korte wandeling, in heerlijke zonneschijn, naar de andere bioscoop, begint om 13.30 de Argentijnse film The Secret In Their Eyes (El Secreto de sus Ojos), winner van een Oscar in 2010 voor Beste buitenlandse film.
De film speelt zich af in Buenos Aires, waar de gepensioneerde Benjamin, voormalig werknemer voor de federale rechtbank, zijn boek probeert te schrijven. Maar zijn aandacht wordt continu teruggetrokken naar een onopgeloste zaak van de verkrachting en moord van een jonge vrouw. Zijn voormalige baas helpt hem in zijn missie om de feiten boven water te krijgen.
Het script is exceptioneel goed geschreven; het verhaal is spannend, intelligent, dramatisch en bevat onverwachte twists waardoor je als kijker constant op je hoede bent. De getalenteerde acteurs dragen bij aan de geloofwaardige karakters in de film en de regisseur Juan José Campanella heeft de film op uitzonderlijke wijze geregisseerd.
Mr. Nice
De volgende film Mr. Nice, gebaseerd op het de autobiografie van Howard Marks, een Britse drugsdealer in de jaren zeventig.
Howard Marks (Rhys Ifans) is afgestudeerd van universiteit van Oxford en geeft zijn baan als leraar op voor een ‘carriere’ als drugs-runner en later drugsdealer (voornamelijk in marihuana) en -connaisseur. De opening van de film is in zwart-wit en onderscheidt op die manier zijn leven als een tiener voordat hij naar de universiteit gaat en een nieuw deel van zijn leven aanbreekt.
De film laat zien dat hij succesvol was maar ook de keren dat hij in de gevangenis belandde.
Marks’ persoonlijkheid is divers en dat wordt goed in de film weergegeven; hij is intelligent, vriendelijk, hij geeft ontzettend veel om zijn familie, maar heeft ook natuurlijk ook zijn zwakheden.
Met Mr. Nice is Bernard Rose (regisseur) er in geslaagd om Marks niet te veroordelen voor zijn daden, maar gewoon het verhaal te vertellen zoals het is en de kijker kan zelf zijn mening over Marks vormen.
Na afloop van de film was er een vraag en antwoord sessie met Howard Marks, Rhys Ifans en Bernard Rose. Marks vertelde dat voordat hij zijn boek geschreven had of er zelfs sprake was van een film over zijn leven, een overkomst maakte met Rhys; als er ooit een film gemaakt zou worden over zijn leven, wilde hij dat Rhys hem zou spelen. Marks zei ook dat het emotioneel moeilijk was om naar de film te kijken en voegde daaraan toe: “Being busted is shit!”
High School
Van de ene film over marihuana naar de andere met de ‘stoner-komedie’ High School. Maar marihuana is ook de enige overeenkomst die beide films delen.
Henry, een intelligente en serieuze middelbare school student, ontmoet zijn voormalige schoolvriend Travis die inmiddels school heeft verlaten en het roken van joints zijn favoriete dagelijkse bezigheid is. Wanneer Henry voor de eerste keer in zijn leven stoned wordt, heeft de directeur van de school besloten om alle pupillen voor drugs te testen. Maar Henry en Travis hebben een plan bedacht om dit op een bepaalde manier te saboteren.
De filmmaker probeert met High School in de voetstappen te treden van regisseurs zoals John Hughes en Judd Apatow, maar slaagt daar niet jammer genoeg niet volledig in. De meeste grappen zijn voorspelbaar en soms zelfs goedkoop. De perverse directeur van de school is een eenzijdig karakter en niet origineel. Het idee van de plot in de film is een, voor een deel geslaagde, poging om het stoner-genre op een andere wijze te benaderen. Adrien Brody speelt de paranoïde drugdealer en daarmee hebben we ook de leukste scènes te pakken.