Film-O-Rama Beter Beeld & Geluid, home cinema Nieuws Buis Agenda Bios Welbeschouwd Columns Film-O-Rakel Film-O-Rama Afmelden Profiel Aanmelden Registeren

20/05/2011
Twaalf films, personen, scènes, props, etc. die één ding gemeen hebben: ze hebben iets gemeen.


Dronken Dooohzijn - de beste alcoholistenfilms

Dronken Dooohzijn - de beste alcoholistenfilms

The Lost Weekend (Billy Wilder, 1945)

The Lost Weekend (Billy Wilder, 1945)

“Let me have one, Nat. I'm dying. Just one.”

The Lost Weekend hoort zonder twijfel in deze lijst. Billy Wilders film is namelijk één van de eerste grote films die alcoholproblematiek in beeld brengt. Wilder stond in 1945 nog aan het begin van wat een hele indrukwekkende carrière zou worden. Hij had zojuist het briljante Double Indemnity gemaakt, maar klassiekers als Sunset Boulevard, Some Like It Hot, The Seven Year Itch, The Apartment en nog heel veel meer moesten nog gemaakt worden. Wilder won met The Lost Weekend zijn eerste twee Oscars - voor Beste Regisseur en Beste Script (gebaseerd op het boek van Charles R. Jackson) - van de in totaal zes (van de 21 nominaties!) en de film won verder Oscars voor Beste Film en Beste Acteur Ray Milland.

Schrijver Don Birnam (Ray Milland) is verslaafd aan drank. Zijn broer Wick (Phillip Terry) en zijn vriendin Helen (Jane Wyman) doen er alles aan om hem van de drank af te helpen. Hij is al tien dagen nuchter en het lijkt de goede kant op te gaan. Hij wordt door zijn broer en vriendin een weekend alleen gelaten om zijn schrijven weer op te pikken, maar de drang naar alcohol wordt hem te veel. Zijn broer heeft vakkundig alle flessen drank die Don had verstopt in huis verwijdert, maar wanneer Don tien dollar vindt die eigenlijk voor de schoonmaakster bedoeld waren, weet hij niet hoe snel hij drank moet gaan kopen. Vier dagen lang drinkt hij tot hij er letterlijk bij neervalt.

The Lost Weekend is een werkelijke tour-de-force van Ray Milland, die al in de jaren dertig  tientallen films op zijn naam had staan (en tot aan zijn dood halverwege de jaren tachtig bleef acteren), maar voornamelijk bekend is van deze film en Alfred Hitchcocks Dial M for Murder (1954). Billy Wilder wilde eigenlijk een theateracteur de hoofdrol geven, maar studio Paramount wilde al helemaal gezien het thema een behoorlijk bankable acteur in de hoofdrol. Na verluid kreeg Wilder bij velen (onder wie Cary Grant) nul op het rekest, waarna hij bij Milland uitkwam. Ray Milland speelt tegen het briljante aan en de scène waarin hij afkickend hallucineert is daar het beste bewijs van.  

Het acteren van Ray Milland in goede banen leiden is niet de enige verdienste van Billy Wilder. Ook zorgt hij ervoor dat de film bijzonder grimmig en naar aanvoelt. Wederom wil ik verwijzen naar de hallucinatiescène waarbij een muis uit de muur gekropen komt en een vleermuis rondjes cirkelt in Millands kamer. Wilder maakte voor deze en andere scènes gebruik van de theremin, een elektronische muziekinstrument dat wordt bespeeld door de afstand tussen antennes en de handen van de bespeler te laten variëren. The Lost Weekend is de eerste film waarin dit instrument wordt gebruikt en het zou vooral in de jaren vijftig populair worden bij science-fictionfilms.
Pagina's     1     2     3     4     5     6     7     8     9     10     11     12     13     14    
Plaats uw reactie

Marcus op 15/02/2012

Jammer dat de films Bad santa en Fear & loathing in Las vegas er niet bij staan.
Bad santa gaat over zeker wel over een alcoholist en nog goed gespeelt ook door billy Bob thornton, ear en Loathing in las vegas gaat ook over een alcolholist maar is niet echt duidelijk omdat Hunter S Thomson er ook nog andere drugs-achtige dingen tot zich nam ( je verzint het zo gek niet of hij heeft het gebruikt).
StevenRex op 05/01/2017

propecia diclofenac buy inderal meclizine isoptin tetracycline levlen online noroxin vantin
Gytha op 16/03/2017

It's spooky how clever some ppl are. Thnska!
Naam:
E-mail:

Uw e-mailadres wordt niet getoond.