» Het Duitse...
» Een kerstige top 12
» De 12...
» Maar dat klinkt als...

Door Arnoud Goos

20/05/2011

Twaalf films, personen, scènes, props, etc. die één ding gemeen hebben: ze hebben iets gemeen.

Dronken Dooohzijn - de beste alcoholistenfilms

La Leggenda del Santo Bevitore (Ermanno Olmi, 1988)

“I Drink…I Sleep under the bridge…”

En dan nu de film waar Rutger Hauer naar eigen zeggen het meest trots op is, namelijk The Legend of the Holy Drinker, zoals de Engelstalige titel luidt. En die trotsheid valt best te begrijpen. Natuurlijk heeft Hauer in heel wat mooie producties gespeeld, maar in deze prachtige film van Ermanno Olmi, staat hij volledig in het centrum van de aandacht, waar hij die aandacht in wellicht zijn bekendste en beste film Blade Runner moest delen met Harrison Ford en de verbluffende decors. Hier draait alles om Hauer. Dit wil niet zeggen dat Olmi de film niet schitterend heeft aangekleed en erg mooie beelden heeft geschoten, maar het gezicht van Hauer is waar de camera meestal eindigt. En van zijn gezicht moet hij het hebben in deze film; hij spreekt wel een paar woorden, maar de communicatie met de kijker vindt plaats via zijn vaak moedeloze gezichtsuitdrukkingen. Een pareltje.

Andreas Kartak (Rutger Hauer) is een zwerver in Parijs. Hij slaapt onder bruggen langs de Seine en is gewapend, niet met een shotgun (zoals in zijn recente Hobo with a shotgun), maar met een fles wijn. Op een dag ontmoet hij aan de rivieroever een onbekende en keurig uitziende man (Anthony Quayle, die een jaar later zou komen te overlijden) die ziet dat hij het moeilijk heeft. De man leent Andreas tweehonderd franc en wanneer Andreas opmerkt dat hij niet weet of en wanneer hij het kan terugbetalen, vertelt de vreemdeling hem dat hij het kan terugbetalen wanneer hij het zich kan veroorloven en dat hij het geld op die dag na de mis moet doneren aan de Sainte Marie de Batignolles kerk in het 17e arrondissement in Parijs. De gulle geldschieter is namelijk in de ban van de heilige en vroeg gestorven Theresia van Lisieux (van wie een beeld in de bovengenoemde kerk staat), die predikte dat men elkaar in het leven lief moet hebben en waar kan moet helpen. Andreas' leven verandert na het krijgen van het geld. Het gaat hem plots voor de wind, hij verdient zelf meer geld en wil de tweehonderd franc dan ook dolgraag teruggeven, maar wordt op de één of andere manier steeds tegengewerkt. Zo duiden plots mensen uit zijn verleden op en krijgt hij steeds meer moeite zijn drankgebruik in toom te houden.

Ermanno Olmi staat bekend om zijn subtiele drama’s en zijn realistische en langzame vertellingen over problemen in het dagelijkse leven van normale mensen. Zijn films zijn vaak erg lowbudget en gevuld met niet-professionele acteurs (er liepen dan ook veel zatlappen en zwervers op de set rond bij The Legend of the Holy Drinker). Hij regisseerde al in de jaren vijftig, maar maakte in de jaren zestig en zeventig zijn beste en bekendste werk, zoals Il Posto (1961), I Fidanzati (1963) en Gouden Palm winnaar L’Albero degli Zoccoli (1978). La Leggenda del Santo Bevitore is misschien meer sprookjesachtig dan zijn vroegere werk, hij won er de Gouden Leeuw voor op het Filmfestival in Venetië. Olmi maakte met een op Joseph Roths roman gebaseerde mager verhaaltje dan ook een fascinerende film. De muziek, de schilderijwaardige composities, de indringende découpage (veel close-ups van Hauers beschonken gezicht) en het erg duidelijk naar de voorgrond treden van het geluid (het kraken van de bankbiljetten, de hard neerslaande regen). Heel langzaam vertelt Olmi het ontroerende verhaal van zwerver Andreas en door middel van korte flashbacks komen we steeds meer te weten over zijn geschiedenis.

Ermanno Olmi wilde voor de hoofdrol van zwerver wel een professionele acteur hebben en stuitte zonder te weten wie het was op Rutger Hauer die in Italië was om The Hitcher te promoten. Olmi sprak maar beperkt Engels en converseerde veelal via tolken, maar wilde van Hauer graag dat hij een combinatie zou spelen tussen Chaplin en Peter Sellers in Being There. Ook moest de dronken man niet veranderen in een als maar met een fles in de hand waggelend typetje. Hauer speelde waarschijnlijk de beste rol uit zijn carrière, won er in Seattle een prijs mee, maar heel veel commercieel succes vergaarde de film niet. Des te meer reden de film hier nog eens onder de aandacht te brengen. Hauer heeft altijd geroepen Olmi de beste regisseur te vinden met wie hij heeft samengewerkt en het lijkt erop dat deze tot nu toe eenmalige samenwerking een vervolg krijgt, aangezien Hauer op de credits staat van Olmi nieuwe, nog in post-production verkerende film Il villaggio di cartone.

Pagina's 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14

Plaats uw reactie

Marcus op 15/02/2012

Jammer dat de films Bad santa en Fear & loathing in Las vegas er niet bij staan.
Bad santa gaat over zeker wel over een alcoholist en nog goed gespeelt ook door billy Bob thornton, ear en Loathing in las vegas gaat ook over een alcolholist maar is niet echt duidelijk omdat Hunter S Thomson er ook nog andere drugs-achtige dingen tot zich nam ( je verzint het zo gek niet of hij heeft het gebruikt).

StevenRex op 05/01/2017

propecia diclofenac buy inderal meclizine isoptin tetracycline levlen online noroxin vantin

Gytha op 16/03/2017

It's spooky how clever some ppl are. Thnska!