Pina

Da'ns andere koek

Pina Bausch, een wereldberoemd choreografe, overleed in 2009. Cineast Wim Wenders was toentertijd bezig met een dansfilm rondom de choreografieën van Pina en de voltooide versie, nu op dvd en blu-ray, leest als een ode aan haar. De dansscènes worden doorspekt met quotes van de dansers over Pina en haar werk, maar het draait hier toch vooral om het tonen van haar kunst.




Ik ben geen groot kenner van moderne dans, maar verder ook geen danstheaterhater. Ik stapte dus onbevangen in Pina, en werd omvergeblazen door de choreografie. Dans is bij Pina zeer fysiek. De lichaamsbeheersing die de dansers tonen neigt naar acrobatiek en zeker wanneer de dansen in tempo winnen laat de film, en Pina zelf, de mogelijkheden van het menselijk lichaam zien. Vertrouwen lijkt ook een groot goed van de dansers, want zonder schroom laten ze zich optillen, vallen en als lappenpoppen heen en weer schudden in de dansen van de choreografe.

Zeker treffend is de verhalende factor in haar dans. Zo wordt haar interpretatie van de seizoenen een soort van rode draad door de film en haar dans bij "Le Sacre Du Printemps" is een overtuigende strijd tussen de seksen. Wim Wenders brengt daarnaast de choreografie op poetische en treffende wijze in beeld. "Le Sacre Du Printemps" wordt bijvoorbeeld gedanst in witte gewaden op een ondergrond van tuinaarde, waardoor de kostuums aan het einde van de zeer fysieke dans eerder bruin zien dan wit. Ook plaatst hij de dans regelmatig in een contrasterende of opvallende omgeving. Verlaten fabrieken, hangende metro's en steengroeves vormen de achtergrond voor de dans, waarbij de mens een onderdeel wordt van zijn omgeving. Een prachtig oog voor compositie maakt dit zoveel meer dan theaterregistratie.

Toch blijft de dans zeer centraal staan. Bij vlagen humoristisch, vaak emotioneel, altijd knap en indrukwekkend. In de montage worden de dansen op intuïtieve wijze aan elkaar gesmeed, maar tijdens de uitvoering zelf wordt weinig gewisseld in perspectief. Bijna alles wordt gefilmd in een wide-shot, in een long-take, waarbij de camera de dansers volgt. Misschien is dat wel de kracht van Pina als film. Door de werken van Pina voor zichzelf te laten spreken en de camera en montage in dienst te stellen van de choreografie wordt de film de best mogelijke ode aande choreografe . Het draait om haar werk, en dat spreekt voor zich.

De schijf
De film staat scherp op dvd en kent een duidelijk hoofstukkenmenu zodat het makkelijk navigeren naar de hoogtepunten is. De extra's zijn ruim voldoende, waarbij de interessantste een half uur durend interview met Wim Wenders is dat zeer grondig ingaat op de materie. De persconferentie op het filmfestival van Berlijn sluit daar uitstekend op aan. De beelden van de rode loper in Berlijn hadden echter niet gehoeven.  

Plaats uw reactie

Naam:

E-mail:

Uw e-mailadres wordt niet getoond.