Door Lisa Kuijvenhoven
28/04/2012
LAFF: De LAFFsluiting!
De dag van de Latin Angel Award Ceremony, waarvoor onder anderen de films Las Acacias, Chocó, De Jueves a Domingo, Febre do Rato, Transeunte en La Demora waren genomineerd. Een deskundige jury heeft La Demora tot winnaar verkozen. Volgens hen was het script ontzettend sterk, de acteurs uitmuntend en de cameravoering accuraat, zodat de emotie van het verhaal prachtig naar voren kwam in de ruige Latijns-Amerikaanse samenleving.
Naast deze award werden er ook nog de Latin Angel Youth Award en de Latin Angel Audience Award uitgereikt. Os3 is de winnaar van de Latin Angel Youth Award geworden. De jury bestond uit vijf tieners die zich naar eigen zeggen goed met de personages konden identificeren. De laatste award is door het publiek beslist. Aan het begin van vrijwel elke film kreeg iedereen namelijk een stembiljet, waarop het publiek aan kon geven hoe goed of slecht ze de film vonden. De terechte winnaar van de Latin Angel Audience Award zijn Un Cuento Chino en de documentaire Senna. Om dit te vieren ging het publiek massaal naar de cocktailbar waar DJ Peter Cat de bruisende energie van het gehele festival erin hield.
Tussen de awards door waren er ook nog films te zien en ik trakteerde mezelf op Sal. La Demora is vrijdag te zien, gevolgd door de afsluitende film Marley. Marley is een biografie over niemand minder dan reggaelegende Bob marley. Het festival wordt echter niet alleen in reggae afgesloten, want 's avonds begint het eindfeest LaFFIESTA in het knusse Tivoli de Helling. TenTemPiésen en het Fiesta Macumba DJ-team zullen zorgen voor de laatste Latijns-Amerikaanse beats waar de bezoekers van het Latin American Film Festival van kunnen genieten.
Sal
Sal ("Zout") is een Chileense film van Diego Rougier. Het verhaal gaat over Sergio, een filmmakers en tevens gepassioneerd liefhebber van westerns. Hij besluit er zelf één te schrijven ("Sal"), maar wordt tot zijn grote verbazing steeds afgewezen. Hij begrijpt er niks van, want hij ziet alles zo helder voor ogen en het is briljant. Als hij door een typisch westerns dorpje loopt, wordt hij opeens herkend als Diego. Hoewel hij herhaaldelijk blijft zeggen dat hij Diego niet is, wordt hij toch als hem herkend en dat heeft grote gevolgen. Diego heeft namelijk een aartsvijand, Victor, die hem betaald wil zetten voor alles wat hij schijnbaar heeft gedaan. Voor hij het weet komt hij in een echte western terecht wat zeker goed is voor het verbeteren van zijn script, maar niet voor zijn gezondheid. Hij ondergaat gruwelen waar zelfs de ruwste cowboy nachtmerries van krijgt en lijkt voor altijd gevangen te zitten in een wereld van dorre vlaktes.
Het is een erg vermakelijke film met een goed gevonden verhaal en prachtige beelden. Het noodlot waar Sergio in verkeert lijkt hij zichzelf soms aan te doen. Hij verandert namelijk dingen in het script, waarna deze in de werkelijkheid ook gebeuren. Het tegenovergestelde gebeurt natuurlijk ook, alles wat hij meemaakt zet hij in zijn script. Op deze manier lijken zijn leven en dat van zijn film elkaar op te bouwen. Door op deze manier met fictie en werkelijkheid te spelen deed het mij soms denken aan Alex van Warmerdams Ober. Regisseur Diego (en het is geen toeval dat dit dezelfde naam is als die van het hoofdpersonage) speelt cinematografisch erg goed op de ontwikkelingen in. Met kleurgebruik laat hij zien wanneer Sergio in zijn hoofd zit en wanneer hij in werkelijkheid dingen meemaakt. Ook zijn de beelden van de droge woestijn met de felblauwe hemel prachtig om te zien. Al met al was dit een erg fijne film om te zien. Hij was spannend, grappig, mooi en erg goed gevonden. Zeer vermakelijk dus.