De Rouille et d'Os

Een van de meest succesvolle en geprezen Franse filmmakers van het laatste decennium is Jacques Audiard. In eigen land wonnen zijn films al veel prijzen en met Un Prophète was daar de internationale doorbraak met onder meer een Oscarnominatie. Vanaf heden is zijn nieuwste titel in de bioscoop te zien en de film heet De Rouille et d’Os.




Alain is zoekende in zijn leven. Zijn vriendin heeft hem verlaten en hij besluit om met zijn zoontje al liftend dwars door Frankrijk naar het zuidelijke Antibes te reizen alwaar hij klusjes kan doen bij zijn zus. Hij neemt een baan als uitsmijter in een plaatselijke discotheek en op een avond brengt hij Stéphanie naar huis die lichtgewond is geraakt na een vechtpartij. Zij is in het dagelijks leven orkadresseur en na een noodlottig ongeluk met een orka worden haar beide benen geamputeerd. Wanhopig als ze is neemt ze contact op met Alain die haar handicap niet ziet als een dwarsligging en langzaam maar zeker groeien de twee naar elkaar toe. Inmiddels verdient Alain extra geld als knokker bij illegale straatgevechten. En terwijl Stéphanie er alles aan lijkt te doen meer met Alain om te gaan, raakt zijn leven almaar gecompliceerder.

De Rouille et d’Os is een stap in een nieuwe richting voor Audiard. Waren zijn vorige films nog te omschrijven als polars - zogenaamde Franse misdaadfilms - dit is echt een drama over twee personen die het niet goed voor elkaar hebben. Toch is de film niet geheel vernieuwend voor Audiard want bepaalde bekende thema’s in zijn oeuvre komen terug zoals de ietwat belemmerende relatie tussen man en vrouw. In Sûr mes Lèvres was er de relatie tussen een kruimeldief en een dove vrouw en in De Battre mon Coeur s’est Arrèté was de taalbarrière tussen een Fransman en een Vietnamese vrouw een probleem. In De Rouille et d’Os is de handicap zowel lichamelijk bij de vrouw als geestelijk bij de man. Zij is haar benen kwijt en hij heeft geen controle over zijn leven.

Het feit dat de film een stuk trager is dan Audiards vorige films maakt het in het begin wat ongemakkelijk, maar met een beetje geduld ontvouwt zich uiteindelijk toch een krachtig en intens drama. Dat is te danken aan het intelligente script dat vele zijwegen en aangrijpende wendingen kent en de - zoals gebruikelijk - visuele pracht die Audiard op het doek schetst. Let bijvoorbeeld op een prachtig shot van Stéphanie alleen met haar ‘eigen’ orka, maar ook zeker de twee hoofdrolspelers. Marion Cotillard en Matthias Schoenaerts spatten van het scherm. Cotillard is alles behalve glamoureus, ver verwijderd van de Amerikaanse producties waarin ze tegenwoordig te zien is. Schoenaerts buit zijn indrukwekkende fysiek geweldig uit en zijn woede-uitbarstingen komen keihard aan.

De Rouille et d’Os is zeker geen gemakkelijke film. Het is soms pijnlijk om te zien hoe Stéphanie wat van haar verwoeste leven probeert te maken waarbij de special effects echt wonderbaarlijk zijn en Cotillards acteerprestatie het alleen maar indrukwekkender maakt. Ook zijn er enkele gewelddadige scènes die behoorlijk heftig zijn gefilmd. De Rouille et d’Os is een film waarin je aardig wat moet investeren, maar je krijgt er veel voor terug. De film is niet zo direct aanspreekbaar en toegankelijk als Audiards vorige films, maar wel weer een voorbeeld waarom de man zo geprezen wordt.

Plaats uw reactie

Naam:

E-mail:

Uw e-mailadres wordt niet getoond.