The Perks of Being a Wallflower

Een van de meest interessante genres is de coming-of-agefilm, films over onbegrepen tieners die zich tegen verschillende vormen van autoriteit verzetten en ondertussen een nieuw leven ontdekken. Titels als American Graffiti, Dazed and Confused en uiteraard het werk van genremeester John Hughes zijn uitstekende peilers van het genre en het nieuwe The Perks of Being a Wallflower kan daar aan worden toegevoegd.




De film is geregisseerd door Stephen Chbosky en een adaptatie van zijn eigen bestseller waarbij meteen de vraag opkomt of de beginnend regisseur in staat is nota bene zijn eigen succesnummer te verfilmen. Het antwoord is een volmondig ja. De film valt duidelijk in de traditie van het genre met veel aandacht voor de problematiek van puberteit waaronder het onbegrepen zijn, seksuele bloei en het maken van nieuwe vrienden. Charlie begint een nieuw leven zodra hij de middelbare school betreedt en van begin af aan wordt hij gepest en voelt hij zich onbegrepen. De enige twee die hem echt lijken te begrijpen zijn eindejaars Patrick en Sam, twee rebelse leerlingen (en broer en zus) die zich afscheiden van de norm en houden van alternatieve jaren ’80-muziek en The Rocky Horror Picture Show. Charlie voelt zich gauw thuis in deze wereld en er ontstaat een nauwe band tussen de drie waarbij we meer en meer achter de nare achtergrond van hen komen.

The Perks of Being a Wallflower wordt gedragen door het uitstekende acteerwerk van de drie centrale personages. De zich meer en meer ontwikkelende Ezra Miller steelt de show als Patrick, maar ook Emma Watson (bekend van de Harry Potter-reeks) en Logan Lerman overtuigen in hun rollen. Ze weten alledrie de onberekenbare karaktertrekjes prima neer te zetten en het komt nooit als geforceerd over. Een ander sterk punt is het tamelijk originele script. Clichés worden constant vermeden, een plottwist die vrijwel iedere andere Hollywoodfilm uit hetzelfde genre zou kennen, wordt niet gebruikt en daardoor blijft het constant interessant. Uiteraard komt er een punt in het verhaal waarbij de vriendschap op de proef wordt gesteld, maar ook dit is allemaal fris uitgewerkt en wederom niet dertien in het dozijn.

Een ander apart aspect van de film is het besef van tijd. Hij speelt zich af in 1991, maar geen enkel moment heb je ook echt het idee dat hij zich in dat jaar afspeelt. De drie luisteren vooral naar muziek uit de jaren ’80 zoals The Smiths en luisteren dit op cassettes, van cd’s is nooit sprake. Ook qua kleding heb je geen enkel moment het gevoel dat het zich in een bepaalde periode afspeelt; mode hypes worden vermeden. Het geeft de film een gevoel van tijdloosheid wat vrijwel over het geheel werkt, al is het soms wel wat afleidend en niet altijd even overtuigend. Zo is er een belangrijk thema in de film rondom het nummer ‘Heroes’ van David Bowie, een lied dat de drie protagonisten - toch duidelijk neergezet als liefhebbers van de betere muziek - helemaal niet kennen of zelfs ook maar enigszins herkennen.

Maar buiten dat soort specifieke minpuntjes is The Perks of Being a Wallflower bovenal een erg fijne en verrassend originele film. Het is allemaal goed geregisseerd door iemand met vrijwel geen ervaring op dit gebeid en de acteurs zijn over de gehele linie uitmuntend waarbij zeker de drie hoofdrollen laten zien dat ze weleens uit zouden kunnen groeien tot grote acteurs. Ben je fan van late en alternatieve jaren ’80-muziek, dan zit je zeker goed, want de film zit er vol mee en het is allemaal erg herkenbaar voor de generaties die nog zijn opgegroeid in een wereld zonder internet en mobiele telefoons. Al zal het voor jongere mensen en pubers van deze tijd ook wel uitstekend werken.

Plaats uw reactie

Naam:

E-mail:

Uw e-mailadres wordt niet getoond.